Od Bieszczad po Góry Sowie, czyli 11 dni w polskich górach

[ferdek]

Ręka już prawie jak nowa, będzie dobrze
Dzień 9
Wstajemy rano, po wczorajszym biesiadowaniu lekko szumi w głowie. Na śniadaniu w knajpie spotykamy się znów z kolegą Trzykawki. Zjedliśmy, pogadaliśmy... ech, chciałoby się jeszcze zostać, ale i tak jesteśmy już tutaj o jeden dzień dłużej niż planowaliśmy. Pakujemy więc graty na motóra i żegnamy się serdecznie z naszą szefową, obiecując, że na pewno tu wrócimy.
Podjeżdżam pod knajpę, wchodzimy do środka. Gdzie on jest? Zniknął? No nic, pewnie poszedł jeszcze trochę pospać. Trza jechać.
Najpierw kierujemy się na Kudowę Zdrój, oczywiście naszą ulubioną trasą, czyli przez Długopole-Zdrój, Lasówkę i Zieleniec. Kudowa jest bardzo ładnym i zadbanym miasteczkiem. Jedziemy do Kaplicy Czaszek. Ja już tu byłem, ale Aga nie, więc wchodzimy. Uważam, że kiedyś, kiedy babka opowiadała własnymi słowami, było lepiej. Teraz zakonnica puszcza taśmę, a tam pier... znaczy mowa o przemijaniu, kruchości życia doczesnego i takich tam pierdołach. Nuda. Kiedyś ciekawiej było.
Jedziemy jeszcze do Pstrążnej, jest tam skansen, ogólnie jest swojsko i fajnie. No dobra, tak naprawdę to najpierw byliśmy w Pstrążnej bo minąłem kaplicę i pojechałem za daleko do przodu.
Z Kudowy lecimy na Karłów i Radków, po drodze oglądamy skalne grzyby. Jest to tak zwana droga stu zakrętów, i gdyby nie krzywa kiera, to naprawdę byłoby suuuuper. A tak to tylko super.
Dalej kierujemy się na Nową Rudę i Jugów. Na drodze z Jugowa do Walimia zauważam drewnianą tabliczkę przybitą do drzewa, ze strzałką i napisem "Zygmuntówka 3km". Zatrzymuję się i mówię do Agi, że kojarzę tę nazwę ze schroniskiem. Jedziemy sprawdzić. I rzeczywiście, jest to schronisko PTTK na Przełęczy Jugowskiej. Pięknie położone, i nawet da się dojechać motocyklem pod sam budynek. Od razu przypadło nam do gustu i stwierdzamy, że tutaj przyjedziemy na nocleg.
http://schroniskozygmuntowka.pl/
Najpierw jednak idziemy na obiad do knajpy położonej w dole doliny. Nie polecam, drogo jak cholera, czekaliśmy na jedzenie ze 20 minut (chociaż byliśmy jedynymi klientami), a jak zobaczyłem wielkość mojej karkówki to nie wiedziałem, czy się śmiać, czy płakać.
Jest dość wcześnie, postanawiamy jeszcze się kawałek przejechać. Kierujemy się na Walim, a stamtąd do Pieszyc. Droga mega zajebista, Tutaj to jest sto zakrętów Robimy zakupy na ognicho, i przez Kamionki jedziemy do naszego schroniska.
Okazuje się, że dwaj goście prowadzący schronisko, to motocykliści Wieczór mija w bardzo miłej atmosferze.
Tego dnia przejechaliśmy 195 km