Bałkan trip, prawie solo. [Sierpień 2011]

[majki]

Jutro postaram się coś dopisać w robocie. Zostały mi ze 2 odcinki...

BTW. jaki rehab Coś popsuła znowu

[Ashanti]

Napisał majki

BTW. jaki rehab Coś popsuła znowu

naprawia to co sie juz popsulo ... przed Swietami ciecie ... a teraz dochodzi do siebie i do formy ... tzn. przygotowania do nowego sezonu
na zeslaniu na 3 tyg

PS. Majki dawaj, dawaj, czekam na ciag dalszy.

[majki]

Aniu, specjalnie dla Ciebie, żebyś miała czym się zająć w tym trudnym czasie.

Budzę się rano w hotelu, idę na śniadanie (rozpusta ). Później szybki kurs na miasto po walutę i zapasy. Na zewnątrz już się robi gorąco. Recepcjonistka wczoraj mówiła, że było jakieś 35st, więc i tak jest już lepiej niż te czterdzieści z kawałkiem...

Pakowanie i dzida. Dziś jadę zaliczyć całą Transalpinę. Po asfalcie niestety, ale już rok wcześniej jak leciałem na Stambuł to była asfaltowana. No i wtedy nie przejechaliśmy całej (padało, było błoto i się ściemniało).

Na początku nuda. Płasko, asfalt, ciepło, ruch spory. Długo się gryzłem czy na pewno jadę dobrze, przecież mam przejechać przez niezłe pasmo górskie, a tu wszędzie po horyzont plaskato, nawet pagórków nie ma. Ale w nawi dobrze ustawiłem. 67c jest gdzieś przedemną, więc jadę dalej. W pewnym momencie pojawia się znak DN67C w lewo. Jest, mam cię. No to się zacznie.

Wreszcie widać jakieś zaczątki wzniesień

100_0521.jpg

Początek trasy jest na rozgrzewkę, pojawiają się nie za ostre serpentyny, droga pnie się powoli do góry i można się wjeździć z lekka. Niestety jest też dużo puszek, rzekł bym nawet bardzo dużo. I do tego się snują po pięknych winklach odbierając całą frajdę motórom. Droga jest zacna, mimo, że wyłożona świeżutkim asfaltem. Mogę sobie tylko powyobrażać jak tu musiało być fajnie jak był szuter...

100_0523.jpg

Za którymś wzniesieniem widzę wreszcie cel

100_0524.jpg

Cały czas jeszcze trwają pracy przy trasie

100_0525.jpg

ale jedzie się fajnie

100_0526.jpg

100_0528.jpg

Widoki coraz lepsze

DSC_6307.jpg

DSC_6308.jpg

Tylko wszystko psują samochody. Jest czwartek a ruch straszny... i do tego jeżdżą jak połamani

100_0529.jpg

100_0530.jpg

Docieram wreszcie na Urdele. Serpentynki były superowe, tylko trzeba było uważać na syf pobudowlany na drodze.
Zjeżdżam na parking przy trasie i obczajam co mamy w okolicy. W sumie nie ma żadnej tabliczki, że to Urdele, ale obniżający się teren za przełęczą utwierdza mnie, że jestem w dobrym miejscu. Ludzi sporo, festyn trochę, więc wyginam na pobliską górkę. Są ślady po samochodach, to przecież i ja wjadę.

100_0532.jpg

100_0533.jpg

Zostawiam zapchany parking kilkadziesiąt metrów niżej i mam piękniej.

DSC_6309.jpg

Koleiny wiodą dalej na pobliską górę. No co? Ja nie pojadę Pojadę. Wsiadam na afrę i zjeżdżam to co podjechałem, tylko z drugiej strony górki. Trochu stromo, ale jest jeszcze piękniej..

100_0534.jpg

100_0535.jpg

100_0536.jpg

Ujechałem kilkadziesiąt metrów i się wje.ałem. Z daleka wszystko pięknie, gładkie łączki, ślady po samochodzie, trawka, luzik. ale z bliska się okazało, że z łączki wystają kamulce, miejscami do połowy koła, są zarośnięte dziury, koleiny i dość spory skos zbocza (ciężko postawić motór na bocznej, a z drugiej strony nawet mi czasem brakuję nogi ).
Ludzi w okolicy żadnych, wszyscy zostali na parkingu za górką. Jak się wygrzmocę to nikt ze mnie nie ściągnie krówki, a sam się mogę nie wygrzebać. No dobra, odwrót. Naprawdę nie ma jak jechać Afrą na szosówkach z bagażem. Na lżejszym sprzęcie, albo z kumplami na kościach bym rydzykował, bo pewnie dalej jest czad, ale tak...

Zrzucam bagaże

100_0537.jpg

I powoli zawracam, zjeżdżając w dół zbocza. Promień skrętu miałem jak stary Ikarus, zgrzałem się nieźle, w gębie mi zaschło, ale po kwadransie byłem spowrotem u zbocza poprzedniej górki.

100_0538.jpg

Jeszcze tylko podjazd i jestem uratowany. Tylko, że podjazd jest naprawdę dość stromy, trawiasty, a napędzić się nie ma gdzie, bo kamulce...
Ędóro nie pęka, jedynka, wstaję na podnóżkach, dwójka i dziiida. Tył trochę miota na trawie, ale idzie, nie odpuszczam gazu i jestem na górze. Cały jestem mokry, ale jest adventure i jest chłodno.

A widoki rekompensują wszystko

DSC_6310.jpg

DSC_6311.jpg

DSC_6314.jpg

Jestem na 2164mnpm

DSC_6312.jpg

Po chwili na górkę wjeżdża facet starą Dacią, bez jakichkolwiek problemów, poprostu wjechał. Wysiada, przeciera lakier szmatką i wyciąga z bagażnika trąbkę na której odgrywa jakąś melodyjkę. Czad. Po chwili dociera na górę reszta rodzinki. OK, balast wysadził i sam wjechał.

DSC_6313.jpg

W między czasie widzę jakiś motór, który zmierza po moich śladach od strony parkingu. Kontempluję chwilę na górce i czekam czy koleś dojedzie. Niestety nie dociera, więc się zwijam powoli i jadę na dół. łapię gościa na wyjeździe z parkingu. Okazuję się, że to Polak na małym Vstromie. Gadamy chwilę. Facet jedzie właśnie na Bałkany, gdzie ma się spotkać z rodzinką, która jedzie tam puszką. Jego pierwszy sezon, ma 3 kufry i jeszcze worek i dlatego nie atakował górki. Opowiadamy sobie co po drodze zobaczyć i co nas nawzajem czeka i się rozjeżdżamy, bo chmury i pioruny tuż obok dają znać o sobie.

100_0540.jpg

Naginam w dół. Dalej asfalt, tylko sporo syfu na drodze, więc nie da się ładnie składać. Droga szybko się obniża i wpada w las, a asfalt pachnie nowością.

100_0542.jpg

Po chwili widzę na poboczu dwa motóry

100_0543.jpg

Oczywiście Polacy. Nowy trampek i XL, chłopaki bodaj z Poznania, wracają własnie z Bałkan. Gadamy chwilę, podziwiają mojego wróbelka, któremu wreszcie zwracam wolność (złapałem w Macedonii a wypuściłem w Karpatach rumuńskich ) i dzida dalej. W sumie mało widziałem motórów na 67C, a większość to ludki z PL.

100_0545.jpg

Żeby nie było tak asfaltowo, to dolny, północny odcinek nadal jest w budowie.

100_0544.jpg

Sporo zwężeń, wahadeł, utrudnień.

100_0547.jpg

Robotnicy mi krzyczą coś i machają chyba, że za szybko lecę po tych żwirkowych odcinkach, ale co tam, jest fajnie.

Wyjeżdżam do cywilizacji i kończy się fun. Zaczyna się znowu wyprzedzanie, uważanie na inwentarz i zwykłe drogowe problemy.
Miałem jeszcze plan zatrzymać się na żarełko w Sebes. Rok temu jedliśmy tam zajefajny obiad przy rynku i ichniejsza zupa Transylwańska mi siedziała na żołądku od rana Dojeżdżam do miasteczka i już wiem, że mi się pomerdało z Sibiu, które jest 50km na wschód stąd (przy wylocie z Transfogaraskiej). Rozważam chwilę czy jest sens nadkładać ponad 100km na obiad i z bólem serca i skrętem żołądka decyduję się jechać dalej. W tłumie tirów.

Lecę na północ, jak najdalej się dziś da dojechać. Mijam kolejne miasteczka, wioski, kilometry uciekają. Tankuję o zmroku w Cluj i naginam dalej, rozglądając się po drodze za jakimś tanim noclegiem. Nie ma nic, żadnych penzionów, kampingów, pokoi, moteli. Nic. Główna droga, a spania nie ma. No problem, jest pusto na drodze i chłodno, mogę tak jechać. W okolicy Zalau atakuję parę moteli, ale cena mnie odstrasza. Wbijam w nawi POI i kieruję się na najbliższy pezion. Trafiam bezbłędnie, penzion jest, tylko zamknięty. Wkurzony decyduję się jechać dalej, coś musi być przy drodze, szkoda czasu i wachy na błądzenie po miasteczkach. Kluczyk, rozrusznik i ciemność widzę. Silnik pracuję, a światła żadne się nie świecą, nic. Coś tam kombinuję po ciemku, sprawdzam co mogę i ruszam powoli, zakładając, że światła wrócą same (jak to bywało wcześniej, po kilkunastu sekundach i wyższych obrotach same ożywały). Miałem nadzieję dojechać z tym do PL, ale wysypało się w Ro w nocy. Niestety ciemność trwa, a ja jadę powoli ulica i rozkminiam co robić (zakładać czołówkę, pchać, jechać?). Na szczęście po chwili wyrasta przede mną motel. Zbawienie i tak tu muszę zostać. Rano się pomyśli.

Cena słaba, ale warunki cudne, takie romantyczne

100_0549.jpg

Standardowy rozkład wieczoru: żarcie z kufra, chłodny prysznic, mapa i rozkminiając co robić ze światłami odpływam

http://mapy.google.pl/maps?saddr=Bul...=1,2,3&t=h&z=8

[majki]

Wstaję z rana (czyli ok. 10 ), ogarniam się i wiem, że dziś ostatni dzień na obczyźnie. Tylko te cholerne światła...no ale za dnia raczej dam radę. Mała konsultacja z Wiecznym http://africatwin.com.pl/showthread.php?t=10277 i dalej pomysłów sensownych brak. Sprawdziłem też przy motórze co się dało i kupa, ciemność. Po paru zagiętych decyduję się jechać dalej, ewentualnie się będę tłumaczył z braku świateł, a za dnia trzeba dobić do PL. Pakuję graty, słuchawki z czymś mocniejszym pod kask i opuszczam "rozkoszny", rumuński nocleg. Nawigacja chciała mnie uszczęśliwić na siłę trasą przez UA, ale czujnie wyłapałem jej podstęp i wklepałem trasę przez syfilizację. Nie uśmiechało mi się ponowne wbijanie do Unii i inne ukraińskie przygody. Jedziemy typowo: RO-H-SK-PL.

Już standardowo: słońce, patelnia i skwar mi towarzyszą cały dzień. To już się nudne robi. Lecę na Carei, czasem ktoś mryga, że nie mam świateł, ale cóż poradzić. Po drodze dostaję jeszcze jakieś podpowiedzi od Wietsznego, ale niestety cały czas nie to. Na Węgrzech kieruję się na Nyiregyhaza, a później zahaczam o Tokaj. Można by rodzince kupić jakieś winko wzorem zeszłorocznym. No i odsapnąć chwilę, gdyż standardowo jestem wypompowany słońcem. Tankuję na tej samej stacji co rok wcześniej (przed samym Tokajem) i robię szybkie zakupy w klimatyzowanym sklepie. Później upychanie kolanem wina i picia do bagażu, krótki popas w cieniu i lecę dalej.

Trasa dalsza to nic cieeeekawego. Się jedzie, nic się nie dzieje (poza tym, że świateł brak ), jest gorąco, widoki już płaskie, dużo papryk i słoneczników przy drodze i tyle.

Niedługo potem jest Słowacja. Nie przepadam za tym krajem. Mandaty mają zabójcze, w zeszłym roku dopiero w SK mi zabrakło wachy, bo przez 80km przy głównej drodze na Rzeszów nie było ani jednej stacji i ogólnie jakoś tak nic ciekawego. Jadę, ludzie sporadycznie mrygają, a ja staram się pilnować w mieścinach, żeby nie mieć bliższych spotkań z panami w niebieskim. W kościach już czuję koniec przygody, ojczyzna się zbliża wielkimi krokami, już zaraz, za chwilę będę u siebie...mijam Medzilaborce i już czuję Polskę. Po chwili na mini przełęczy mijam znak Rzeczpospolita Polska. Dom? Dojeżdżam do Radoszyc, słońce już nisko więc trzeba obmyślić co robić. Bez świateł o zmroku jechał nie będę.

Niedaleko, w Łupkowie, jest schronisko na Końcu Świata. Nie było mnie tam od lat, więc jest idealna możliwość, żeby nadrobić zaległości. Naginam na Łupków, do schroniska prowadzi fajna szutrówka. Podjeżdżam prawie pod chatę, idę się przywitać i zapytać o zgodę na postawienie motóra przy chałupce (obowiązuje zakaz używanie komórek i pojazdów spalinowych ). W chatce pustawo, jest bazowy, ojciec z synem i jakaś para. Zagadujemy się trochę, o podróżach, o wszystkim, wreszcie po swojemu można pogadać. Fajnie jest, a później mają jeszcze dojechać dziewczyny co są na konnym obozie wędrownym. Wstawiam afrę obok Niwy chatkowego, zajmuję dobrą miejscówkę na poddaszu i resztę wieczoru gadam z ludzikami w Bieszczadach. Jest czilałt i luzik.

100_0551.jpg

http://mapy.google.pl/maps?saddr=47....ia=1,2&t=m&z=8

Następnego dnia (sobota) udaje się na urodzinową imprezę WojtkaM72. Nie chce mi się stąd wyjeżdżać, więc zbieram się jak mucha w smole. Jest super, cicho, spokojnie i jeszcze daleko od domu. W między czasie biorę się za światła, bo to musi być do ogarnięcia. Grzebię w kablach, szukam tego czegoś czego nie widać (czyt. prądu ). Znajduję problem, nie ma tej cholery na kostce od żarówek. No to co, trzeba go tam doprowadzić z zewnątrz. Wyciągam kabelek z plecaka i podpinam pod skrzynkę bezpieczników (żeby było po stacyjce) i wpinam w kostkę. Sukces, jedna lampa świeci i są pozycje przód, tył. No i gites do Wawy dojadę, a później się pomyśli (jaaaasne, jeździłem tak z 2tyg, a po małej przeróbce jeżdżę do dziś, bo nie mam kiedy pogrzebać w kablach ). Średnim popołudniem jednak się ogarniam. Po rozmowie z Leną i informacji, że cała banda i tak lata gdzieś po okolicy na motórach, a ona wozi poobijanego Ryśka po szpitalach, się nie spieszę. Lecę przez Przemyśl (po drodze są bardzo fajne serpentynki, na których objeżdżam kilka motórów ). Docieram na miejsce niedługo przed zachodem słońca, niedługo potem wpada reszta tszody wracająca z odcinka specjalnego i zaczyna się wieczorna impreza. Potem wjeżdża tort, prezent, życzenia i tak do nocy...

100_0555.jpg

W niedzielę pogoda trochę odpuszcza na patelni (jest tak z 15st ), wszyscy się pakują i dzida do domu. Jadę sam, bocznymi drogami, jakoś tak przywykłem przez ten wyjazd. Trasa znana, znaki swoje, rejestracje też nasze, napisy rozumiem, no to chyba pozamiatane, adventure is over. Melduję się w domu pod wieczór.

Kuniec.
PS. POWROTY SĄ DO DOOOPY!!

Później skrobnę jeszcze jakieś podsumowanie tripu.