Izi jakim Go pamiętamy

[elutka]

Kiedy w zeszłym roku, we wspólnej drodze powrotnej do domu zginął mój kolega, w pierwszym odruchu zadzwoniłam do Iziego...
Do kogo mam teraz zadzwonić?!
Nie mogę sobie przypomnieć ani jednego z wielu mądrych słów, które wtedy od niego usłyszałam - słów , które pozwoliły mi wsiąść na motocykl i bezpiecznie wrócić...
Myślałam, że zapamiętam je do końca życia - dziś pustka ...
Wierzę, że wrócą do mnie, kiedy pogodzę się z tym, że Izi jest w podróży dłuższej niż "na pół roku" - bo jak sam mówił "wiesz, na dłużej niż na pół roku nie wyjadę bo boje się, ze wtedy nie umiał bym już wrócić" - tym razem nie On zdecydował...
Poznałam Iziego jako nietuzinkowego i niepokornego entuzjastę życia. Ogromnie będzie mi brakować jego promiennego uśmiechu, szczerego serca i zawsze przyjacielsko wyciągniętej dłoni...
To bardzo trudne rozstanie ...
Dla Krysi, Sambora i wszystkich których kochał proszę o wsparcie wszystkie ludzkie i nadludzkie siły.

[maryś]

..podczas jednego z wielu spotkań...

[Brasil]

090501_ederics_brasil82_20091117_1977099110.jpg

090501_ederics_hosszu079_20091117_1272889347.jpg

100409_borek_hosszu115_20100418_1300550941.jpg

bornie068_20091123_1872360810.jpg

brasil172_20091120_1727810100.jpg

brasil277_20091120_1498675106.jpg

komiki004_20091123_1412904132.jpg

komiki046_20091123_1495304133.jpg

komiki137_20091123_1830611664.jpg

[krystek]

Już tam jesteś kolego. Od wczoraj niebo płacze nad Krakowem.
Nie przypuszczałem, że nasz przygoda skończy się tak szybko . Dzięki Tobie nauczyłem się na czym polega rozmowa z ukraińska policją, pamiętam jak nas zatrzymali, serce miałem w gardle, ale TY pokazałeś klasę, śmieszna rozmowa była. Wracając w samotności z Kazachstanu 3 razy bym oddał prawo jazdy, gdyby nie ta lekcja.
Mam w szafie twoje gogle, chciał bym Ci je oddać, wiem że mi się to już nie uda .
szkoda, że nie będę miał okazji z Tobą porozmawiać tak normalnie o tym co powszednie, tak jak w podróży, było nam ciasno ale daliśmy radę. I ten twój różowy aparat heh.
Izi byłeś jedyny w swoim rodzaju.
Łączę się w bólu z bliskimi...........................

[fassi]

Co jest najśmieszniejsze w ludziach:

Zawsze myślą na odwrót: spieszy im się do dorosłości, a potem wzdychają za utraconym dzieciństwem. Tracą zdrowie by zdobyć pieniądze, potem tracą pieniądze by odzyskać zdrowie. Z troską myślą o przyszłości, zapominając o chwili obecnej i w ten sposób nie przeżywają ani teraźniejszości ani przyszłości. Żyją jakby nigdy nie mieli umrzeć, a umierają, jakby nigdy nie żyli.

— Paulo Coelho
Być jak płynąca rzeka

Izi zyl na serio, umarl tak jak zyl, kochal to co robil, robil to co kochal jak Meoni, Bublewicz, Senna i inni. Za zycia stali sie legenda, zyl bo wiedzial ze kiedys umrze, korzystal z kazdego dnia. Ile to razy w naszym zyciu mowimy do siebie: jutro pojade, jutro zrobie, ale za rok juz na pewno pojade, teraz nie mam czasu, myslimy o przyszlosci nie zwazajac na to ze znowu stracilismy dzien naszego zycia.

Iziego znalem tylko z forum, niesamowita osobowosc, dokonal to czego 99,9% ludzi nie zrozumie - robil to co kochal i kochal to co robil i byl gotow do tego umrzec.

Izi, spoczywaj w pokoju.

[sprytny]

Zlot Gniezno 1996:

Rozpoczęcie Sezonu Warszawa 1997:

Wyjazd w Rudawy - Czarnów 1998:

Moje urodziny Kłoda - wycieczka 1999:

[QrczaQ]

Trening zmiany opon w lesie by IZI

[felkowski]

Strasze to dla nas co się stało. Nie umiem nic sensownego napisać, ale czułem, że powinienem. Zwłaszcza, że tydzień temu sam nadziałem się na szybę. Na szczęście dla mnie przebijając buzerek trafiła na żebro a nie na gołą szyję.


Izi, ty nie z tej ziemi skurczybyku,
Od twych powieści staje ślina w przełyku.
Gały zdumienia na wierzch wychodzą,
Gdy twymi śladami po mapie wodzą.
Takich ludzi już tu nie rodzą,
Co do wszytkiego z uśmiechem podchodzą.
Wspominac Cię będe zawsze wesoło,
Bo taką aure rozsiewasz wokoło.
Pognałeś na niebieskie drogi chwały,
Pewnie nasz świat był dla Ciebie zbyt mały.
Nie byłeś lecz jesteś z nami
Radosnym Cię pamiętamy.
Bądź z nami i chwytaj za serce,
Przy każdej następnej kolejce.
A gdy nas zaleje Styksu rzeka,
Pójdzemy tam spotkać swojego człeka.
I przyjmie nas tam zegarmistrz światła,
Wiedząc, że bez Ciebie nasza droga nie była łatwa.


Nadszedł kres twoich dni
Właściwie wyruszasz w swą podróż ostatnią
Żyłeś jak król i byłeś nim
Choć z niejednego pieca chleb jadłeś
To wiem na pewno wiem
Że żyłeś jak chciałeś

Sto spraw kazdego dnia
Tysiące twarzy w życiu poznanych
Z ręką na sercu mogę już rzec
Kochałeś i byłeś kochany
I dziś gdy patrzę w stecz
To mogę już śmiało powiedzieć
To wiem na pewno wiem
Żyłeś jak chciałeś

[Vooytas]

Dzień w którym poznałem IZIego oraz wielu wielu wspaniałych ludzi.......
Mój pierwszy zlot, niezapomniany.
Uważajcie na siebie !!!

[Zazigi]

link do filmu