Rajd Szlakiem gen. Andersa

[karlos]

Napisał zbyszek_africa

Arek masz nowy avatar
Motor poznaje, a na nim kto
Już ja Go dorwę
pozdr.

Nie pamiętam tylko, czy to było przed czy po skakaniu z rampy
a obok taka ładna CRF-a stała...

Poprosimy dalszą relację - pliss.

[rArek]

Napisał zbyszek_africa

Arek masz nowy avatar
Motor poznaje, a na nim kto
Już ja Go dorwę
pozdr.

Taka mała zimowa prowokacja , dawno to było , jeszcze chłopak nogami do ziemi nie sięgał
Wyjątkowo "kierownik" ma rację , prosimy o dalszą część

[zbyszek_africa]

Mogę powiedzieć górnolotnie: Bywałem w Turcji wielokrotnie, he he..
Podczas tego wyjazdu naliczyłem 15 pieczątek, głównie za sprawą Pajero z przyczepą zostawionego w Istambule. Tureccy celnicy to głąby jakich świat nie widział. Stoje przed nim podając mu paszport, a on mnie nie widzi. Mija godzina, dwie i awantura gotowa. Przybija z łaski pieczątkę, ale robi to z takim obrzydzeniem, że i mnie robi się niedobrze. Nastepna buda, policjant: najpierw obślinionymi paluchami kartkuje paszport, nie może znaleźć tej pieczątki, w końcu pokazuję mu. Patrzy w swój system i nie może uwierzyć, że zostawiliśmy taki dobry car i jeździmy motorami. Na jego logikę to my jesteśmy tumanami. Woła jeszcze dwóch, tamci trochę bardziej rozgarnięci, wyjaśniaja mu, że to taka moda teraz. Mija nastepne pół godziny i puszczają nas.
Wita nas wschodnia Turcja, Kurdystan.

Pierwsze miasto, pierwsza restauracja

P1020634_1024x768.JPG

Pojedli..podchodzi Turek, mówi, że często jeździ do Polski pohandlować. Stawia kawę, wiadomo po turecku i ciasto, jest miło. Rozmawiamy chwilę, ale czas goni.
Jedziemy ledwie kilometr od tej knajpy; nagle pustoszeje ulica, pełno porozrzucanych kamieni, nasyp kolejowy. Okazuje się ze dzieli dzielnicę Kurdów od Turków, poruszamy się powoli zygzakami, nagle zza nasypu wyskakuje ze trzydziestu młodych gniewnych i heja w nas kamieniami. Ja z Mirkiem z przodu oddalamy się szybko, za nami Mikołaj, bmk-a chyba robi to za wolno, Wiesiek został. Zobaczył co się dzieje, zatrzymał się wczesniej przed całą zadymą. Za chwilę podjeżdża do niego dwóch chłopaków na skuterze, prosi ich o eskorte, troche ucichło, podjeżdza do nas. Oceniamy straty, nogi nam się trzęsą. Grzegorz na bmw opowiada, że kamienie fruwały bardzo blisko, jeden wielkości pięsci uderza w tankbag, zostawia spory ślad. Patrzę na jego reflektor, potłuczony. Odjeżdżamy stamtąd!
Szukamy szklarza, takiego okiennego, żarówka H4 cała, ale bez szyby za chwilę spali się.. Znajdujemy rzemieślnika w jakichś zakamarach, wystrugał szybkę na miarę, (małe i duże oko) jak to w bmce. Na kit i silver taśmę montujemy ją. Objechał na tym całą wyprawe.


P1020648ccccccc.jpg

P1020662fgggggggvffffffff.jpg

IMG_3612_1024x768.JPG

Robimy może z 50 kilometrów, wjeżdżamy do kolejnego miasteczka, i co widzimy: Czteropasmowa droga, oddzielona trawnikiem w środku. Ruch zerowy, pełno kamieni na ulicy.
Ale my już wiemy o co chodzi.
Jakiś facet pokazuje: jechać, jechać. No to ruszamy.Za chwilę z bocznych uliczek wychodzą gnoje uzbrojeni w drągi, proce, i kamienie, na szczęście nie rzucają. A tu nagle zza naszych pleców lewą strona drogi daje pełną parą wóz pancerny, zaraz za nim opancerzony jeep, obydwa najeżone bronią gładkolufową z każdego otworu strzelniczego. K* t* m* wojna!!! Chłopaki grzeją z tych karabinów ino dym, gaz łzawiący turla się po ulicy, a młodzi wojownicy kamieniami w nas i w te samochody. Jesteśmy dokładnie między jednymi, a drugimi. Słysze kamienie uderzające o moje kufry i blachę, wojsko wyprzedza nas i robi nawrót, jakoś się mijamy. Oni zostają, my ewakuujemy się szybko. Robimy może kilometr, a tu nastepna barykada, stosy opon, krawężniki w poprzek drogi i czekający „bojownicy”. No chodźcie, chodźcie - pokazują. Zbijamy się w ciasną grupkę, co robić? Do tyłu? Nie. Patrzę w boczne uliczki - to też zły pomysł. Z 50 metrów obok drogi stoi dwóch lokalesów w naszym wieku. Wołamy ich, wyjaśniamy skąd jesteśmy i co tu robimy. Okazało sie, że choć trochę zrozumieli, zgadzają się nas asekurować. Idą przed nami, a w zasadzie biegną. No ładnie, żywe tarcze. Coś tam wyjaśniają małolatom i bezpiecznie odjeżdżamy.
Na końcu miasteczka posterunek żandarmerii tureckiej zatrzymuje nas. Pytają skąd i po co, my za to dlaczego taka draka(?). Okazuje się że w przeddzień wojsko postrzeliło młodego Kurda.
Kurdystan to piękny, górzysty kraj, tylko te posterunki wojskowe trochę działają na psychę. Każda wieś, miasteczko obstawione szykanami, bunkrami z wystającymi lufami karabinów.


P1020659_1024x768.JPG

P1020667_1024x768.JPG

P1020668_1024x768.JPG

P1020670_1024x768.JPG

Z jazdą idzie nam powoli. Zapada noc, mamy miejscówkę do spania

P1020635_1024x768.JPG

Kurdowie są bardzo gościnni, śpimy w centrum piknikowym Evi: woda, internet, pole biwakowe, motory zamknięte. Za friko. Zapraszamy na flaszkę kilku dwudziestoletnich opiekunów tego obiektu, grzecznie dziękując proszą o spokojne zachowanie. Ale my wcale nie mamy zamiaru rozrabiać.


P1020637_1024x768.JPG

P1020645_1024x768.JPG

IMG_3605_1024x768.JPG

Rano przyszła do nas Pani ze świeżutkimi plackami

IMG_4064_1024x683_1024x683.JPG

PA090137_1024x768.JPG

IMG_4090_1024x683_1024x683.JPG

IMG_4093_1024x683_1024x683.JPG

IMG_4097_1024x683_1024x683.JPG

IMG_4100_1024x683_1024x683.JPG

IMG_4144_1024x683_1024x683.JPG

IMG_4237_1024x683_1024x683.JPG

Ta zawiesina w powietrzu to pył, po kilku godzinach jazdy wyglądamy jak po Dakarze.
Na zdjęciu poniżej, mali Kurdowie podbiegli do mnie, jeden z nich (ten z tyczką) wsadził mi ją w tylne koło, dobrze że się obejrzałem bo już miałem ruszać. Zeskakuje z moto, ale oni wcale nie uciekają. Każdy trzyma kamień w dłoni. Nie bardzo chcę wywołać wojny polsko-kurdyjskiej, bo chyba bym ją przegrał w tym momencie, widać w nich agresję. Podbiega żołnierz turecki, gnojki zwiewają. Uff, znowu było gorąco


IMG_3609fgggggggggg.jpg

Dwie granice i ok. 300 km., myśleliśmy że zrobimy to jednego dnia, zeszło dwa.
Po południu wjeżdżamy do Iranu


IMG_3615_1024x768.JPG

Jak się później okazało to najbardziej przyjazny kraj na naszej tegorocznej trasie…


cdn

[Neno]

No, kazałeś na siebie czekać, kazałeś
Ale warto było !
Kurde, a ja bez mapy, bez przewodnika latałem i tej przełęczy na 2600 nie moglem znaleźć Choć po zdjęciach widzę, że byłem niedaleko tylko, że zawróciłem bo już się ściemniało

[bajrasz]

K...wa Zbychu, przecież jak cię zastrzelą lub ukamienują w kolejnym odcinku, to nie wypijemy tych kilku flaszek, co je mamy zaległe. Czy Ty nie możesz pojechać do Sopot, albo do Dusznik?

[zbyszek_africa]

Napisał bajrasz

K...wa Zbychu, przecież jak cię zastrzelą lub ukamienują w kolejnym odcinku, to nie wypijemy tych kilku flaszek, co je mamy zaległe. Czy Ty nie możesz pojechać do Sopot, albo do Dusznik?

Jeszcze nie teraz, nie teraz Bajraszu Flaszki wypijemy przy najbliższej okazji Do Dusznik lub Sopot to jak Gold Winga kupię, ale na razie się nie zanosi...
pozdr.

[sambor1965]

ładna podróż. Teraz historię to mało kto Panie zna. Tym bardziej się serce raduje, że młode pokolenie pamięta

[diverek]

Piękna relacja i zacna podróż. Szkoda że nie powstał z tych wojaży jakiś film dokumentalny. Obecnie mało kto pamięta o przeszłości. Szczególnie młodsze pokolenia. U mnie ojciec zdążył zaszczepić pewną dozę patriotyzmu, która potem sam rozwijałem po swojemu. Pozostała też we mnie pamięć o moich korzeniach. Ale ja, w porównaniu do obecnych, to nieco inne pokolenie, chyba już na wymarciu. Jak widzę glina, z której Ty zostałeś ulepiony ma podobny skład

[karlos]

Napisał diverek

Piękna relacja i zacna podróż. Szkoda że nie powstał z tych wojaży jakiś film dokumentalny. Obecnie mało kto pamięta o przeszłości. Szczególnie młodsze pokolenia. U mnie ojciec zdążył zaszczepić pewną dozę patriotyzmu, która potem sam rozwijałem po swojemu. Pozostała też we mnie pamięć o moich korzeniach. Ale ja, w porównaniu do obecnych, to nieco inne pokolenie, chyba już na wymarciu. Jak widzę glina, z której Ty zostałeś ulepiony ma podobny skład

Diverek z chęcią Cię poznam
Myślę, że mielibyśmy wspólne tematy

[slawo]

Zdecydowanie najbardziej sensowy wyjazd z dotychczas przeczytanych na tym forum. Wybaczcie ale wyprawy po to aby obejrzeć trochę piachu i kamieni po których pewnie najbardziej dojmującym wspomnieniem jest ból pewnej części ciała jakoś nie specjalnie mnie kręcą.