Białoruś 2012 - "Czas jak rzeka"

[ATomek]

http://youtu.be/VYMgPLmigP4

Wiem, że nie wrócisz...



Obraz 575.jpg

Objeżdżamy Narocz dookoła, porównując widoki. O ile od wschodu, południa i zachodu lasy chronią dostępu do brzegu, to od północy droga prowadzi samym jego skrajem, przy czym jego wygląd zmienia się co i rusz.
Noc i poranek są zimne.

Obraz 576.jpg

Obraz 577.jpg

Gospodarzem dzisiejszego dnia jest Włodek. Jesteśmy kilkadziesiąt km od miejsc związanych z jego przodkami.
Od miasteczka Narocz, jedziemy cały czas na zachód. Za Miadlem, teren się coraz bardziej wyrównuje, pojawiają się coraz większe połacie upraw, choć i tak wszystko mocno poprzecinane rzekami, strugami czy kanałami.
Zdarza się kilometrami jechać przez torfowiska porośnięte młodą brzeziną, a często tym, co z niej zostało.

Obraz 582.jpg

Obraz 585.jpg

Obraz 588.jpg

Obraz 587.jpg

Obraz 586.jpg

Obraz 589.jpg

Obraz 590.jpg

Jak w wielu miejscach, tak i tu, jedynie potężny kościół przypomina o dawnym dobrobycie miasteczka.

Obraz 591.jpg

Bialorus 408.jpg

Bialorus 410.jpg

Obraz 593.jpg

Obraz 605.jpg

Obraz 594.jpg

Obraz 600.jpg

W Dokszycach Włodek odnajduje grób swojej Babki i innych przodków

Obraz 603.jpg

Obraz 601.jpg


Niewiele zmieniony, stoi dom rodzinny Matki.

Obraz 608.jpg

Na części posiadłości Babki stoi dom Partii, na majątku Dziadka kołchoz- ot wysiedleńcza rzeczywistość.
Będąc w tym miejscu łatwiej zrozumieć rodzinne opowieści lat młodzieńczych.


Obraz 597.jpg

Przed kościołem można zobaczyć ciekawe, stare kamienie nagrobne,
które miejscowy proboszcz tak ratuje od zapomnienia

Obraz 596.jpg

Obraz 622.jpg

Obraz 617.jpg

Obraz 595.jpg

Dokszyce to miasteczko, w którym odnajdujemy źródła Berezyny. Rzeka bierze swój początek z dennych źródeł jeziora w centrum miasta i jest zasilana wodą opadową z okolicznych wzniesień. Choć jej pierwsze 100m nie wygląda imponująco, to już niedługo zamienia się w piękną, potężną rzekę, którą wielokrotnie z podziwem mijaliśmy.



Obraz 609.jpg

Obraz 629.jpg

Bialorus 415.jpg

Obraz 616.jpg

[Sławekk]

Napisał ATomek

Będąc w tym miejscu łatwiej zrozumieć rodzinne opowieści lat młodzieńczych

i słucha się tego całym ciałem, i ciągle jest mało

[ATomek]

http://youtu.be/h-8wU420W_0

Radzę ci: Sprzedaj mnie wiatrowi, ja z wiatrem lecieć chcę...






Z Dokszyc znowu kierujemy się na północ. W czasie całej naszej wycieczki, podziwiamy bogactwo wód- są wpisane w krajobraz Białorusi. Wydaje mi się, że są tu bardziej naturalne i dzikie, mimo wielu mostów, przepraw, jazów... Bardziej to tak, że widać współistnienie żywiołu ludzkiego i wodnego, bez wyraźnej przewagi człowieka i kastracji krajobrazu.
Można domyślać się zależności od kaprysów wody w czasach minionych, które powodowały , że większość Białorusi została tak późno zasiedlona. Nie ma się co oszukiwać- to nie dumny swą przedsiębiorczością człowiek, a zwyczajnie pozwolił na to ogólny spadek poziomu wód.


Obraz 636.jpg

Warto unikać przelotowych dróg z możliwym ruchem ciężarówek.
Pobocza często po brzegi wysypane są grubym piachem, który podrywany jest pędem jadącej maszyny i wloką się za nią jak warkocz. Kamyczki walą po kasku i chrzęści w zębach a i widać słabo.


Obraz 641.jpg

Obraz 642.jpg

Na dzisiejszy nocleg jedziemy na rubieże dawnej Polski, jej kresy kresów- Brasławszczyznę.

"Ziemia jezior i puszcz, nakrytych pochmurnym niebem, ziemia ludzi skrytych i milczących, czołem oparta o Dźwinę, stopą o Niemen i Szczarę, niegdyś awangarda Rzeczypospolitej idącej na Wschód ze światłem cywilizacji, ziemia wodzów i poetów, kraj dziwnych kontrastów przyrody..."

Kraina z ponad 300 jeziorami i historią tysiąclecia. http://www.radzima.org/pl/miasto/braslaw.html
Dzisiaj kojarzona ze słynącym łaskami obrazem Matki Bożej Brasławskiej Królowej Jezior.
Małą ciekawostką jest, że tu zostało odsłonięte w 1936r popiersie Józefa Piłsudskiego, później przetrwało ukryte i w 2004r przekazane przez mieszkańców do Muzeum Piłsudskiego Sulejówku.

Obraz 648.jpg

Obraz 650.jpg

Obraz 651.jpg

Na górze zamkowej witają nas drewniane rzeźby kniazia Dźwina i księżnej Drujki, ich córki Drywy- zimnej, niewzruszonej na zaloty Brasa, Nówa i Snuda... Legenda o tym, jak nie chciała dać, a jak potem zechciała, to nie chcieli wziąć...
Nie było to normalnie, jak wszyscy? Żyli by długo i szczęśliwie! A tak, trzy trupy!
Takie prastare metody, żeby medialnie zaistnieć po wsze czasy...

Obraz 652.jpg

Bialorus 431.jpg

Bialorus 442.jpg

Obok cerkiew Zaśnięcia NMP.


Obraz 664.jpg

Z miasteczka kierujemy się na północny zachód, dookoła jeziora Snudy.
Nie jedziemy w ciemno. Włodek, stary wodniak, zaopatrzył się w mapę Pojezierza Brasławskiego i bez trudu znależliśmy zjazd na jedno z dziesiątek, położonych nad lesistym brzegiem pól namiotowych.
Wokół niezmącona cisza, spokój. Jest sporo przed sezonem, ale cała infrastruktura w dobrej formie, drzwi gościnnie szeroko otwarte zapraszają:

Obraz 656.jpg

Rzadko spotykany model Duo Integral


Obraz 658.jpg

Bialorus 458.jpg

nasza dzisiejsza Stołowaja


Bialorus 453.jpg

jest nawet sauna polowa z piecem...


Obraz 667.jpg

Obraz 661.jpg

Słońce dziś zachodziło leniwie za górami, za lasami...nadeszła wreszcie pora na gwóźdź wieczoru...
czyli to, co z wycieczek motocyklowych lubimy najbardziej...

[Przym]

[ATomek]

Przemek. Nie jedz tyle czipsów!

[Przym]

Smaku mi narobiłeś:P

[pawelsitek]

Haha - ładna rzędówka, jak w XTZ 750 bądź f800GS
Chętnie bym go przeciął na pół, położył na ziemii i zrobił boxera ale by sie ulewało...

BTW... mawiają że Rysiek Riedel był jedynym wokalistą który talentowi dorównywał samemu Cześkowi. Cóż - ciezko się nie zgodzić.

[ATomek]

[QUOTE=pawelsitek
BTW... mawiają że Rysiek Riedel był jedynym wokalistą który talentowi dorównywał samemu Cześkowi. Cóż - ciężko się nie zgodzić.
QUOTE]

Każdy artysta nosi swój krzyż wielkości.

Z tego, co mi wiadomo, Niemen nigdy nie konkurował, nie rywalizował z żadnym pieśniarzem, artystą.
Riedla, Skrzeka i innych, mających swoje własne wizje wspierał i darzył sympatią. W hołdzie, po śmierci Ryśka wystąpił z Dżemem i to było moim zdaniem bardzo naturalne. Ich światy miały coś wspólnego.

Ktoś z fanów jednego i drugiego, amatorsko zmiksował, połączył w jedno ich wykonanie kultowego "Cała w Trawie".
Choć razem nigdy nie wystąpili, można porównać:



http://youtu.be/Z0700MnXyDo


Niemen szanował indywidualistów, gardził wylansowanymi przez "cmokierską krytykę" pseudoartystami.

"...do dziś w ojczyźnie mojej
uważa się za cnotę wciąż
kiedy artystom cudzy wzór
do mózgu wciska się
kusiciel wąż"


Ostatnia płyta Niemena "Spod chmury kapelusza" zawiera wiele poetyckiej refleksji, między innymi na ten temat:

"nie wszyscy rodacy
są jacy tacy
nie każdy ludowiec
jest trąbą nadęty
nie każdy pożyczył
swój głos od bawołu
jak ten co sam siebie
artystą obwołał

jagody szaleju...

nie wszyscy rodacy
są byle jacy
nie każdy ludowiec
potomkiem owieczki
nie każdy w pokracznym
pląsaniu się poci
jak ten co to polską
piosenkę knoci

jagody szaleju..."


Jego indywidualne podejście do muzyki nie zawsze spotykało się z akceptacją promotorów Polskiej kultury muzycznej.
Był popularny, dopóki wpisywał się w założony nurt. Wystarczyło zaznaczenie swojej indywidualności i znalazł się na cenzurowanym.
Na poczekaniu powstał film "Sukces" Piwowskiego, złożony z wyjętych z kontekstu scen, ośmieszający.
Pamiętam powtarzanie fałszywych sensacji o jego dziwactwach i wręcz szaleństwie. Sam przez wiele lat wierzyłem w publiczne pokazanie tyłka, po gwizdach publiki na koncercie w Radomsku. Wielkie łgarstwo mediów!
Co z tego, że niby publicznie- na przysłowiowej piątej stronie Expresu Wieczornego autor zamieścił sprostowanie?
Czy fakt puszczenia w telewizji, w czasie początków stanu wojennego materiału muzycznego przygotowanego przez Niemena na Boże Narodzenie, tak, jakby wbrew innym artystom, Niemen ten stan popierał swoim programem artystycznym. Mistyfikacja!

Z upływem czasu widać, jak płytkie to były zabiegi w zetknięciu z talentem Niemena, które wraz z ludzkim niezrozumieniem prowadziły do paradoksu: niezwykle otwarty człowiek stawał się zamknięty na świat.

Czym zawinił?


Situ. Wiem, że wolisz Niemena- "rasowego krzykacza"
a nie "ckliwego szeptacza" i lubisz ostre dźwięki gitary.
Posłuchaj:

https://www.youtube.com/watch?v=Od3NPfci5Fs

Grupa Niemen, to było coś...

A taki Czesiek, mi się podoba:
http://www.youtube.com/watch?v=YIzzw_9SrcM

[ATomek]

Dziekuję Elwood za piosenkę z czasów nadmorskich, tłocznych dancingów przy molo, w gorące letnie noce...
Jedziemy na wschód:



http://youtu.be/ankJ_6YRsHI

Wokół step i step...




Rankiem żegnamy się z Urszulą i Mirkiem.

Obraz 668.jpg

Obraz 669.jpg

Na pożegnanie patrzymy sobie długo w oczy, szukając odpowiedzi- jak było?
Ulka ukrywa łzy wzruszenia, tupie nogą, że zostaje, ale w końcu odjeżdżają.

Obraz 670.jpg


Obraz 671.jpg

Wzywają ich na piątek rano obowiązki zawodowe.
Od domu dzieli ich ponad 700km i już wieczorem dostaniemy SMS o szczęśliwym dotarciu na miejsce.
Mirek. A jak tam było po drodze?


Obraz 672.jpg

Obraz 675.jpg

A my dalej, próbujemy objechać jezioro. Droga prowadzi różnie: czasem niespodzianie rozwidla się na rozstajach, czasem kończy. Prowadzi tak, abyśmy zobaczyli niemal zapomniane kolejne, wiekowe ślady polskości tych ziem. Najczęściej w postaci cmentarzy.

Obraz 673.jpg

Obraz 674.jpg

W około krajobraz taki, jak na Mazurach Garbatych.

Obraz 676.jpg

Najczęściej równe szutry prowadziły przez lasy, mokradła i brzeg jeziora

Obraz 677.jpg

Obraz 683.jpg

Obraz 684.jpg

Obraz 685.jpg

Obraz 687.jpg

Mijamy Miory i zaczynają się dłuugie proste. Robi się tak jakoś przestronniej. Jedziemy ciągle na wschód. Z rzadka mijamy osiedla i najczęstszym miejscem, kiedy sięgamy po aparat są mijane rzeki. Wiele dotychczas znałem z nazwy i chętnie "zawieszałem oko" na ich nurcie, brzegach, bo każda inna. Jedna dostojna, dumna, odkryta, inna mroczna, wstydliwie schowana w bujne zarośla, pachnąca zbutwiałym drewnem i torfem. Każda pełna po brzegi swoim bogactwem.
Na każdym kroku ludzie z wędkami, łódki...

Obraz 688.jpg

Obraz 689.jpg

Obraz 691.jpg

Obraz 692.jpg


Obraz 693.jpg

J tak sobie dojeżdżamy do Połocka.

Obraz 694.jpg

Obraz 695.jpg

Przejeżdżamy most na Dźwinie i kierujemy się tuż za mostem w lewo, gdzie jest najwięcej do zobaczenia. Nie zamiarujemy zwiedzać całego miasta, ale przecież jesteśmy w najstarszym grodzie Rusi Białej, stolicy Księstwa Połockiego, jednego z największych księstw wczesnośredniowiecznej Europy.
Pierwsze wzmianki o Połocku pochodzą z kronik „Opowieść o minionych latach” z 862 roku.
Był w granicach I Rzeczypospolitej do 1772 r.

Podjeżdżamy pod najstarszy zabytek- sobór św. Sofii (Mądrości Bożej). Katedra pochodzi z 1054r i w jej średniowiecznej części- kryptach i podziemiach- ocalały resztki oryginalnych fresków z tamtego okresu.

Obraz 704.jpg

Obraz 705.jpg

obok oglądamy jeden z trzech tzw kamieni Borysa- kniazia połockiego- Rogowolda. To głaz z krzyżem i napisem wyciętym w XIIw. Odnaleziony nad brzegiem Dniepru parę km za miastem.

Połock jest ważnym miastem kultu religijnego na Białorusi aż czterech wyznań: prawosławnych, unitów, katolików i protestantów.
Z ciekawych miejsc jest jeszcze założone przez Stefana Batorego Kolegium Jezuitów, którego pierwszym rektorem był ksiądz Piotr Skarga, czy kościół św. Andrzeja Boboli ze słynnymi "Drzwiami Męczenników za Wiarę".


Obraz 710.jpg

kościół ewangielicki

Obraz 711.jpg

kolegium jezuitów

Obraz 712.jpg

Sobór Objawienia Pańskiego


Obraz 707.jpg

Obraz 701.jpg

Pijemy czaj i robimy pamiątkowe zdjęcie: "ekipa nad Dźwiną"



Obraz 718.jpg

No i oczywiście znak informujący, że jesteśmy w centrum Europy

Obraz 717.jpg