Na południe! Tam muszą być słonie! czyli Namibia 4x4

[calgon]

Fotki mnie sie nie łotwierajo!

Ps

Korekta już oki.

[jagna]

Napisał wilczyca

Jagna jeździ z zamkniętymi oczami, dlatego Andrzej może spokojnie spać

Bo Jagny to nawet z zamkniętymi oczami potrafią jeździć :-)

[jagna]

Odcinek 9, czyli offroadu starczy nam na jakiś czas

Rano budzą nas miliony ptaków śpiewających gdzieś w gałęziach ponad naszymi namiotami, ale nawet Raf na to nie marudzi

Musimy się wydostać z Purros z powrotem do cywilizacji. Miny mamy trochę niepewne, bo wczorajszy odcinek to było ćwierć drogi D3707, a zajęło nam pół dnia. Dziś do pokonania mamy resztę. Chcemy dojechać do miasta Opuwo (prawdziwe miasto, takie ze sklepami!) a po drodze mapa pokazuje jedną kropę o nazwie “Orupembe”. No nic, ruszamy.

Droga okazuje się dużo bardziej cywilizowana, niż poprzedni odcinek, trafia się nawet szeroki, prosty szuter:



Większość drogi wygląda tak:




trochę trzęsie, ale problemów brak.

Orupembe okazuje się składać z trzech chałup, więc jedziemy dalej i zatrzymujemy na środku wyschniętego koryta rzecznego na lunch:



i jedziemy dalej:



w południe cień wygląda tak:



Po jakiś 250 km zjeżdżamy z gór i krajobraz zmienia się całkowicie.
Jest płasko, zielono i rolniczo. I do tego ludzie dookoła!

A tu kopiec termitów:



W końcu jesteśmy w Opuwo, pierwszym mieście, które wygląda jakby leżało w Afryce,a nie w Niemczech
Jest hałaśliwie, ciasno, gorąco… Są panie Herero:





Ich stroje nawiązują do sukien żon pastorów, a czapki do krowich rogów.
Nie wiem, jakim cudem wytrzymują one w tym upale…

Panie Himba chyba lepiej są przystosowane do upałów:



Znajdujemy stację benzynową, SPAR i piekarnię, możemy więc uciekać znów w dzikie
Jesteśmy w najbradziej północnym punkcie naszej rajzy, stąd do Angoli tylko 100 km...
Robimy więc odwrót na południe i jedziemy elegancką szutrówką.

Ale po drodze “malutka” przełęcz.




Właśnie ją nieco przerabiają i znacznie obniżają, ale i tak jest imponująca. Przełęcz Joubert, podjazd o nachyleniu dochodzącym do 1: 4,5, czyli 22%. Polecamy

Oczywiście cały czas latają po drodze jakieś zwierzątka, na szczęście najczęściej małe antylopy:



robi się późno, zaczynamy rozglądać się za campingiem.
W jednym z folderów mamy spis campingów “gminnych” i widzimy, że w pobliżu coś jest.

Zajeżdzamy za znakami do luksusowych lodge (coś koło 300 PLN za dzień …), ale recepcjonista z uśmiechem propnuje camping za jakieś 30 PLN i jeszcze mówi, że możemy sobie przyjść na basen i skorzystać z europejskich gniazdek.

No jak tu odmówić ?

Khowarib Campsite to chyba najładniej położony camping na jakim byliśmy. Nad rzeką, dookoła góry, piękny zachód słońca.

Fajnie się tak spędza Walentynki



cdn.

[jagna]

Nie wiem, czy ktoś jeszcze to czyta, ale dokończyć trzeba... więc...

Odcinek 10, czyli miały być słonie !!!!

Khowarib. Budzimy się nieco później, być może zawdzięczamy to wczorajszej żołądkowej czystej, która czekała u Jagny na Faziego, ale się nie doczekała. Odkupimy

Widoki poranne przepiękne:



i znów ruszamy na szuter:



Po drodze mamy awarię Andrzejowego Garmina, który po prostu przestał nawigować, wyciągamy zatem Garmina Rafowego.

I razem z Calgonowym GoPro mamy już niezły kokpit



Dojeżdżamy z powrotem do Palmweg, gdzie mamy znów kontrolę weterynaryjną. Dokładną. Namibijczyk zaczyna od: "€œna pewno nie macie mięsa, bo i tak zajrzę do lodówki i będzie mandat?â€"

I tak zarekwirowano nam jagnięcinę... A dokładniej, sami ją zadenuncjowaliśmy. I przekazaliśmy komisyjnie do szałasu Himba, który był nieopodal

Nasz cel to park Etosha, słynący z ogromnych ilości dzikich zwierząt i będący chyba największą atrakcją północnej Namibii.

Krajobrazowo jest tak sobie, płaska jak patelnia równina.



Za wstęp się płaci, a w obrębie parku jest kilka "€œpaństwowych" kempingów, na których tłoczą się biali i oczywiście marudzą na komfort. No rzeczywiście, za czysto tam nie było, ale to w końcu Czarna Afryka!

Płacimy za miejsce i jedziemy na "œsafari"€. Zwierząt dużo, ale słoni ani śladu...







Szakal:



Guźce:



(zawsze się do foty wypinały tyłkiem ) to takie fajne świnki z kłami

Mniej więcej przy pięćdziesiątej zebrze robi się nudno

Wracamy na kemping, gdzie zainstalowały się w międzyczasie ze 3 wycieczki autokarowe (takie śmieszne autobusy terenowe mają), rozkładamy namioty i widzimy, że lufcik zamknięty.
No i na pace mamy grubą warstwę pyłu na wszystkim...

Chłopaki biorą się za zmiotki, a ja w zamian proponuję jajecznicę



wieczór spędzamy wśród odgłosów autobusowych imprez (ale szybko coś kończą) oraz mango, do którego zlatują się tabuny ciem i podżerają a oswojone szakale włażą pod stół i wylizują patelnię po jajecznicy...

Wszędzie piszą, że zwierzęta w Etoshy najlepiej obserwować bladym świtem, więc wycieczki budzą nas jeszcze po ciemku, pewnie przed piątą.

Oj nie. Nawet słonie nie namówią Jagny na wstanie o takiej bandyckiej porze!

Wyruszamy zatem o normalnej dla Jagien porze, koło 10 i znów widzimy tabuny zebr, antylop, żyraf, ale słoni…. No nie ma słoni i jużâ€Ś.



Przejeżdżamy wzdłuż cały park nie widząc słoni i kierujemy się na Tsumeb. Droga B1 - asfalt! Aż dziwnie się jedzie…

Przed Tsumeb zjeżdżamy do jeziora Oshikoto. To jezioro to cenot - czyli jaskinia krasowa, w której zapadł się strop. I powstało okrąglutkie jeziorko:



W czasie I wojny światowej było to miejsce bitwy niemiecko-miejscowej. I podobno na dnie jeziorka znajduje się : 8 Feldkanonen, 2 Maschinekanonen, 2 Revolverkanonen, 7 Gebirgekanonen.

i jakieś dziwne urządzenia:



A nad jeziorem taka tabliczka:



ech my wszyscy malutcy przy nim jesteśmy... sam, 5 lat przez Afrykę rowerem...

Zajeżdżamy do Tsumeb, które jest dawnym miastem górniczym (głównie miedzi). Kopalni już nie ma, miasto czyste i zadbane...



po górnictwie zostało muzeum:



W całym Tsumeb nie możemy znaleźć czynnej knajpy, lądujemy w czymś KFC-podobnym, aż wstyd...

Między Tsumeb a Grootfontein nie można pominąć tego:



To największy na świecie meteoryt w jednym kawałku: Hoba.
A przy okazji jest największym znanym kawałkiem żelaza rodzimego (60 t) znajdującym się na powierzchni naszej planety. Jest ciągle tam, gdzie go odkopano (podczas orki), na prywatnej farmie. O dziwo, nie ma krateru.



Na wieczór lądujemy na małym prywatnym kempingu pod Grootfontain, prowadzonym przez "€œuroczego"€ Niemca, który wita nas tekstem: "€œo, Polacy, a samochodu mi nie ukradniecie?"€ .
I bardzo jest zdziwiony faktem, że biedni Polacy mogą podróżować po Namibii. No cóż, chyba dość dawno był ostatnio w Europie i nie zauważył pewnych zmian...

Dowiadujemy się za to, że mamy olimpijskie złoto

Po dość długiej i zawiłej rozmowie z Niemcem przechodzimy do konkretów, czyli ceny noclegu. Nie bardzo mi się podoba jego opinia o Polakach, więc postanawiam to wykorzystać i pytam, ile wynosi cena “für arme Polen” , czyli dla biednych Polaków.

I płacimy 50 N$ zamiast zwyczajowych 100 - 150

I do tego mamy drewno na grilla. Tym razem na kolację tradycyjna potrawa namibijska, czyli wurszt:




cdn...

[szarik]

Czyta , czyta .... bez takich żartow proszę bo człek sliny ocierać nie nadąża a onym sie żarty trzymają ... psia mać

[wilczyca]

niech szybko następuje, zgłodniałam

[zaczekaj]

Ten wurszt to mi z początku wyglądał jak wonsz

[RAVkopytko]

Rano biegne do mięsnego po frankfurterki,świeże bułki i sarepską

żelazo trza było zabrać cena poszła do góry

[jagna]

Zapomniałam dodać, że wurszt był oczywiście jagnięcy
A później jeszcze niemiły Germaniec sprzedał nam kawał oryksa ....

[raf]

Wurszt był z Oryksa, zakupiony u złego Niemca. Miał taki ostry smak i bez musztardy był dobry.