Alpy 2019, szlakiem twierdz, kościołów i wulkanów (moje przywitanie z Afryką) - Africa Twin Forum

Freedom · 04.12.2019, 17:05

Dzień 1.
Do Czech mam jakieś 150 km. Po drodze kupno winietki na Austrię aby było za pamięci i można jechać dalej. Kieruję się na nocleg do Ostrawy. Pod koniec dnia dopada mnie burza, a następnie zapada ciemność. Nic to, będzie idealna okazja do wypróbowania świateł, które doskonale wywiązują się z powierzonego im zadania. Mijając znaki drogowe mam nieodparte wrażenie jakby same świeciły. Dzień pierwszy był jedynym nocnym epizodem wyjazdu, później zawsze udawało mi się zaokrętować przed zmrokiem. Taka praktyka musiała zostać okupiona wcześniejszą pobudką, jednak wszystko w granicach rozsądku.
W hotelu ucinam sobie dłuższą pogawędkę z recepcjonistką, miłośniczką motoryzacji (córką mechanika). Podczas rozmowy dowiaduję się, że moja puszka, którą poruszam się na co dzień to nie Szkoda, lecz pieszczotliwie - Szkodiczka.

Burza na horyzoncie
IMG-20191202-WA0002 - Kopia.jpg

Za sterami nocną porą
IMG-20191202-WA0011 - Kopia.jpg
c.d.n.

Narzędzia wątku
Wersja do druku Wyślij na email
Wygląd
Wygląd liniowy Wygląd mieszany Wygląd watkowy

Podobne wątki
Wątek	Autor wątku	Forum	Odpowiedzi	Ostatni Post / Autor
III zlot na SZLAKU WYGASŁYCH WULKANÓW	kwasNIKT	Imprezy forum AT i zloty ogólne	6	14.05.2015 11:36
Krew, pot i łzy czyli moje spotkanie z Czarną Afryką [2012]	Neno	Trochę dalej	52	07.03.2013 13:42
Rajd Szlakiem gen. Andersa	zbyszek_africa	Trochę dalej	92	27.03.2011 00:00

04.12.2019, 17:05	#11
Freedom Zarejestrowany: Dec 2019 Miasto: Kraków Posty: 43 Motocykl: CRF1000L/DCT AS Online: 3 dni 2 godz 50 min 2 s	Dzień 1. Do Czech mam jakieś 150 km. Po drodze kupno winietki na Austrię aby było za pamięci i można jechać dalej. Kieruję się na nocleg do Ostrawy. Pod koniec dnia dopada mnie burza, a następnie zapada ciemność. Nic to, będzie idealna okazja do wypróbowania świateł, które doskonale wywiązują się z powierzonego im zadania. Mijając znaki drogowe mam nieodparte wrażenie jakby same świeciły. Dzień pierwszy był jedynym nocnym epizodem wyjazdu, później zawsze udawało mi się zaokrętować przed zmrokiem. Taka praktyka musiała zostać okupiona wcześniejszą pobudką, jednak wszystko w granicach rozsądku. W hotelu ucinam sobie dłuższą pogawędkę z recepcjonistką, miłośniczką motoryzacji (córką mechanika). Podczas rozmowy dowiaduję się, że moja puszka, którą poruszam się na co dzień to nie Szkoda, lecz pieszczotliwie - Szkodiczka. Burza na horyzoncie IMG-20191202-WA0002 - Kopia.jpg Za sterami nocną porą IMG-20191202-WA0011 - Kopia.jpg c.d.n.