Blachowkrętny i łysobrody - szukając szutrowej nirwany [Albania 2014]

[mikelos]

Dzień 10 - Masyw Korabu > Peshkopi

Dawno nie miałem takiego widoku z okna po przebudzeniu. Ryj mam lekko zapuchnięty - tym razem to zwykłe zmęczenie a nie wóda Jest rześko, ale wiemy że za godzinę-dwie zacznie się upał. Montujemy jakieś śniadanie z resztek jedzenia. Zgarniamy też resztki żarcia których w nocy nie zjadły "mityczne misie". Nie mamy zwyczaju zostawiać za sobą śmietnika - trzeba zwieźć je na dół.









Sprowadzamy motki na luźno bez bagaży kilkadziesiąt metrów w dół oślą ścieżką. Idzie nam całkiem sprawnie, unikamy kolejnych gleb i fikołków. Juczymy motki i powoli na jedynce ześlizgujemy się, bo nadal jest stromo i przyczepność jest taka sobie. Eh, gdyby tak DR ważyła 120 kg a nie 160 kg to byłoby nawet zabawnie, a tak walczymy ze zjazdem kolejne 500 m deniwelacji prawie do południa. Tam gdzie navi pokazuje już drogę, natrafiamy na stary szlak, zasypany skalnym rumoszem. Na końcu każdego zakrętu przekraczamy kolejne strumyki - mostki dawno temu zniknęły.







Tak wygląda "droga" którą prowadzi nas navi. Wymyślam jej od złośliwych małp i kretynek, jest nie ugięta ale przynajmniej mi jest lżej na duszy. Dopiero później odkryłem, że ustawiłem profil wspinaczka - sam jestem kretynem





W końcu wydostajemy się na porządną szutrówkę, jest szczerbata jak stary dziad, ale teraz jest dla nas jak autostrada. Na przełęczy resztki dumy albańskiej armii - jakieś schrony albo co.







Szutrami docieramy do zjawiskowego miejsca - pojawiają się jurty i pastwiska. Gdyby nie navi, pomyślałbym że rzuciło nas do Mongolii.







Niebiańskie szutry się kończą, docieramy do asfaltu. Zatrzymujemy się w jakimś przydrożnym sklepiku - żar leje się z nieba. Siadamy w cieniu, pijemy coś zimnego. Dopytujemy sklepikarza o stację benzynową - zupełnie niepotrzebnie. Oprócz chleba, piwa ma też benzynę - tankujemy wersję różową Przy okazji wywalam worek ze śmieciami - zwiozłem drania do cywilizacji, cały się rozpierdzielił, kukurydza smażona na karbonie psia krew...





Pchamy się na południe, prawym brzegiem rzeki Czarny Drin w stronę Peshkopi. Widoki piękne, mijamy małe wioski, na drodze ruch niewielki. Nie śpieszymy się, na dziś nie mamy planów podboju świata.






Kluczymy na północ od Peshkopi szukając między wioskami dobrego zjazdu nad brzeg rzeki. Po wczorajszym mordowaniu się po górach, mamy ochotę popływać i wypić zimne piwo. Trochę na nosa trafiamy na dobry zjazd. Rozkładamy bambetle czujnie obserwowani przez pół tuzina dzieciaków. Uśmiechamy się, Żelazny wygrzebuje jakieś słodycze. Obok mają swoje obozowisko tubylcy, rozmawiamy z głową rodziny, przyjechali do roboty na lato z całą rodziną.



Najlepsze jest to, że w tym białym baraczku w tle jest bar z zimnym piwem Wygląda jak ruina, w środku jest goły beton, dwa stoły ale jest lodówka, prąd i piwo - czego chcieć więcej. Syn właściciela za pomocą google translate i srajfona gada z nami - zderzenie cywilizacji



Obserwatorzy, czujemy się jak lokalne "celebryty". Woda w rzece gna jak szalona, mamy turbo mycie a'la prysznic karchera. Jeśli gdzieś byłem brudny to już nie jestem. Tego nam było trzeba. Montujemy żarcie na ciepło, pijemy zimne piwo, patrzymy na zmrok pochłaniający wzgórze przed nami. Gdzieś z drugiej strony rzeki dociera muzyka, zapada noc. To była fajny dzień.





cdn.