Mongolia samotnie czerwiec/lipiec 2011

[doktorek]

Wyjazd o poranku w deszczu. Lewe kolano wygląda fatalnie, zaczyna być koloru lekko fioletowego i jest mocno spuchnięte, mimo, że smaruję je maścią ze sterydem… Już zaczyna mnie ten deszcz wkurzać. No może nie był to deszcz zbyt intensywny, ale coś czuję, że jeszcze dziś przemoknę. Kieruję się na Sherbakty i potem prosto do najbliższej granicy z Rosją. Droga dziurawa, ale przynajmniej się troszkę rozpogodziło… nie wiem czy pisałem, ale wtedy gdy byłem w Kazachstanie miały miejsce najmocniejsze opady od 15 lat…
jeszcze rzut oka na tradycyjne Kazachskie cmentarze



Granica ze strony Kazachskiej przebiega dość sprawnie, aż do momentu kiedy w momencie gdy ja udaję się po kolejne pieczątki, jakiś Kazachski żołnierz próbuje dosiąść Varadero. Baran jeden wywraca mi motocykl i nawet nie zamierza pomoc mi go podnieść. Wypadam z budy „ z ryjem” a żołnierze mocniej łapią swoje karabiny. Robi się nieprzyjemnie. Podnoszę motocykl i mówię im z uśmiechem po polsku co o nich myślę… nawet nie wiedziałem, ze jestem taki twórczy jeśli chodzi o przekleństwa. Na granicy rosyjskiej bez problemu załatwiam formalności, a jeden z celników pokazuje mi na mapie drogę na skróty… gdybym go dobrze posłuchał to może bym później nie jechał drogą którą zwożą drzewo…
A droga wygląda tak:



Pogoda jest zmienna, chmury na zmianę ze słońcem… ale gdzieś na horyzoncie widzę, zbliżający się front atmosferyczny…



kieruję się na Stepnoye Ozero i Pavlovsk … w międzyczasie pogoda gwałtownie się zmienia…



w końcu dopada mnie front atmosferyczny, wygląda to dramatycznie, nagły podmuch bardzo silnego wiatru spycha mnie na krawężnik, uderzam w niego równocześnie przednim i tylnym kołem. Dosłownie wyrzuca mnie z motocykla i … żyję… tylko kolano boli jeszcze mocniej. Wiatr i deszcz jest tak mocny, że nawet samochody, nawet ciężarówki, zatrzymują się i próbują przeczekać. Kierowcy z kabin patrzą jak zmagam się z podnoszeniem motocykla, kibicują, ale nie pomogą… spycham motor w pobliże przystanku autobusowego, trochę przerdzewiała buda, ale nieźle chroni przed deszczem i wiatrem… musze odsapnąć…



Po pewnym czasie ruszam dalej na Barnaul, problemem staje się brak rubli… w końcu, na totalnych oparach, w Barnaul znajduję stację benzynową z wyraźnym znakiem, że przyjmują karty … k###%wa terminal zepsuty…
Ratuje mnie sympatyczny Rosjanin wymieniając mi dolary na ruble… ciągle pada , ale w Bijsku czeka na mnie ciepłe spanie! Dzwonię do księdza Andrzeja w Bijsku z pytaniem, czy nadal jest chętny przyjąć mnie pod swój dach…. Dostaję informację jak znaleźć parafię… za mostem nad rzeką Biją mam szukać ciężarówki na pomniku… brzmi absurdalnie…



Jest czwartek późny wieczór, leje deszcz, jestem całkiem przemoknięty, kolano wyje z bólu i posypał mi się plan dotarcia do Mongolii przed weekendem…
Wjeżdżam do Bijska, a do granicy z Mongolią mam jeszcze jakieś 600 km. Muszę jeszcze zrobić porządny serwis motocykla, zmienić opony, a granicę zamykają w piątek po południu… no nie zdążę i już… porażka…