[Boldun]

Atomku, jako że "spór" nasz tyczy się jeno prawnego ustanowienia SS Galizien Przez Sąd Najwyższu Ukrainy
Nadal twierdzić będę - Nieprawda
Sąd nie zajmował się SS Galizien jako taką, tylko prawami dziennikarki do oburzania się na słowa Wiatrowycza ówczesnego Szefa Ukraińskiego Instytutu Pamięci
A jeszcze dokładniej - tym, czy opinia Wiatrowicza jako ówczesnego szefa IPN przedstawiona dziennikarce na piśmie w odpowiedzi na jej pytanie narusza jej prawa obyw.

Pozwoliłem sobie skrócić treść orzeczenia/wyroku do poniższego:

Okoliczności faktyczne sprawy które zostały ustalone przez sądy:

W dniu 12.05.2017 r. na adres e-mail Ukraińskiego Instytutu Pamięci Narodowej został wysłany e-mail przez dziennikarza internetowej publikacji „Strana.ua”, w którym ten ostatni zwrócił się do szefa Ukraiński Instytut Pamięci Narodowej aby odpowiadział na pytanie: czy symbol dywizji SS „Galicji” podlega na mocy ustawy nr 317-VIII.
Pismo Ukraińskiego Instytutu Pamięci Narodowej z dnia 16.05.2015 r (podpisane przez szefa Ukraińskiego Instytutu Pamięci Narodowej) zawierało odpowiedź na pytanie z dnia 12 maja, 2017 r., które zostało następnie opublikowane w Internecie o szerokim dostępie, czego strony nie odmawiają.
Wspomniane pismo stwierdza, że zgodnie z ustępem 5 pierwszej części artykułu 1 ustawy nr 317-VIII symbole i nazwa Narodowo-Socjalistycznej Partii Robotniczej Niemiec (NSDAP), flaga państwowa i herb państwowy herb nazistowskich Niemiec 1939 są uznawane za symbole narodowosocjalistycznego (nazistowskiego) reżimu totalitarnego - 1945, wizerunki, napisy poświęcone wydarzeniom związanym z działalnością Narodowo-Socjalistycznej Partii Robotniczej Niemiec (NSDAP), a także wizerunki haseł Narodowosocjalistycznej Partii Robotniczej Niemiec (NSDAP), cytuje wypowiedzi osób, które zajmowały kierownicze stanowiska w Narodowo-Socjalistycznej Partii Robotniczej Niemiec (NSDAP), najwyższych władz i administracji nazistowskich Niemiec oraz terytoriów przez nie okupowanych w 1935-1945.
Na liście brakuje insygniów 14. Dywizji Grenadierów SS „Haliczyna” (1. Ukraińska Dywizja UNA).
W związku z tym symbolika 14. Dywizji Grenadierów SS „Haliczyna” (1. Ukraińska Dywizja UNA) zgodnie z obowiązującym ustawodawstwem Ukrainy nie jest symboliką totalitarnego reżimu narodowosocjalistycznego (nazistowskiego), rozprzestrzeniania się lub których użycie publiczne jest zabronione na Ukrainie”.
Biorąc pod uwagę działania Ukraińskiego Instytutu Pamięci Narodowej dotyczące interpretacji ustawodawstwa poza kompetencjami Ukraińskiego Instytutu Pamięci Narodowej, z przeinaczaniem faktów historycznych i propagandą symboli nazistowskich w odniesieniu do dywizji SS „Galiczyna” ”, Miasynkowa odwołała się od tego pozwu do sądu.
Decyzją Rejonowego Sądu Administracyjnego miasta Kijowa z dnia 27 maja 2020 Uznano za niezgodne z prawem działania Ukraińskiego Instytutu Pamięci Narodowej i szefa Ukraińskiego Instytutu Pamięci Narodowej w wydaniu wniosku, że symbole 14. Dywizji Grenadierów SS „Haliczyna” (1. Ukraińska Dywizja Armii Narodowej Ukrainy) zgodnie z obowiązującym ustawodawstwem Ukrainy nie są symbolami narodowymi – socjalistycznego (nazistowskiego) reżimu totalitarnego, których rozpowszechnianie lub publiczne używanie jest zabronione na Ukrainie
Ukraiński Instytut Pamięci Narodowej i jego funkcjonariusze są zobowiązani do powstrzymania się od działań związanych z rozpowszechnianiem w/w wniosku.
Zaspokajając powództwo w wskazanej części, sąd I instancji przyjął, że Ukraiński Instytut Pamięci Narodowej jest centralnym organem władzy wykonawczej, realizującym politykę państwa w zakresie przywracania i zachowania pamięci narodowej i Narodu Ukraińskiego, który wyraża oficjalne stanowisko państwa, w szczególności udzielając odpowiedzi drogą korespondencyjną, sąd pierwszej instancji, uwzględniając wyjaśnienia powoda z dnia 27.11.2017 r., powołując się na przepisy art. 2 ustawy Ukrainy „O ochronie moralności publicznej”, zgodnie z którym zakazane jest propagowanie faszyzmu i neofaszyzmu, uznał prawo tego ostatniego do odwołania się do sądu z tym pozwem.
Zgodnie z wnioskami sądu pierwszej instancji, Ukraiński Instytut Pamięci Narodowej, po rozpatrzeniu odwołania Miasynkowej, udzielił odpowiedzi, która następnie została umieszczona w szeroko dostępnym Internecie, naruszając przepisy art. Ukraina „O apelach obywateli” w sprawie obiektywności i kompleksowości przeglądu odpowiednie oświadczenie, ponieważ ustawa nr 317-VIII nie zawiera szczegółowego opisu treści symboli, flagi, herbu i jasnej listy obrazów , napisy sloganów, cytatów itp., Brak jest takich definicji w innych aktach prawnych. Pozwani nie przedstawili również żadnych dowodów na ich identyfikację, badanie i analizę.
Sąd I instancji przyjął również, że w okresie swojego istnienia od maja 1943 do maja 1945 dywizja wielokrotnie zmieniała nazwę na: „Galicyjska Dywizja Strzelców SS”, „Ochotnicza Dywizja SS „Haliczina”; „14 Galicyjska Ochotnicza Dywizja SS”; „14 Wojskowa Dywizja Grenadierów SS (Hałycka nr 1)”; „14 Dywizja Grenadierów SS (ukraińska nr 1)”, „14 Dywizja Grenadierów Galicyjskiego SS (1 Ukraińska Dywizja UNA)”. Zgodnie z zapytaniem dziennikarki Miasynkowej z dnia 12.05.2017 r. pytanie dotyczyło symboliki dywizji SS Galicja, natomiast odpowiedź Ukraińskiego Instytutu Pamięci Narodowej nr 01/1015 z dnia 16.05.2017 r. zawierała konkluzję dotyczącą 14. Dywizji Grenadierów SS Galicja (1. Dywizja Ukraińskiej Armii Narodowej Ukrainy).
Po przeanalizowaniu postanowień artykułu 10 Statutu Międzynarodowego Trybunału Wojskowego z dnia 08.08.1945 r. uchwała Rady Najwyższej Ukrainy „O oświadczeniu Rady Najwyższej Ukrainy „W 65. rocznicę powstania Trybunału Norymberskiego w sprawie zbrodniarzy faszystowskich” z dnia 19.04.2011 nr 3248-VI, Rezolucje Zgromadzenia Ogólnego ONZ z dnia 18.12.2014 nr 69/160, z dnia 20 listopada 2012 roku nr 67/3, argumenty powoda dotyczące faktu, że Ukraińsli Instytut Pamięci Narodowej, jako centralny organ władzy wykonawczej, wyrażając swoje stanowisko w piśmie z dnia 16 maja 2017 r, samowolnie zawęził pojęcie symboliki Narodowo-Socjalistycznej Partii Robotniczej Niemiec, wyłączając z niej symbole 14. Dywizji Grenadierów Waffen SS „Galiczyna”, sąd pierwszej instancji doszedł do wniosku,że rozstrzygając kwestię zakwalifikowania symboliki 14. Dywizji Grenadierów SS Galicja (1. Dywizja Ukraińskiej Armii Narodowej Ukrainy). jako objętej zakazem ustanowionym tą ustawą w ramach spornych stosunków prawnych, mając na uwadze braku jego jasnego opisu, pozwani nie powinni byli opierać się na ocenie poszczególnych jego elementów graficznych i braku bezpośredniego zakazu ich używania, a uwzględniać łącznie wszystkie znaki-symbole, które pozwalają na zewnętrznego obserwatora do warunkowego przypisania ich do narodowosocjalistycznego (nazistowskiego) reżimu totalitarnego i jego symboli, o których mowa w ust. 5 pierwszej części art.pozwani nie powinni wychodzić z oceny poszczególnych jego elementów graficznych i braku bezpośredniego zakazu ich używania, ale wziąć pod uwagę wszystkie znaki-symbole jako całość, które pozwalają zewnętrznemu obserwatorowi wstępnie przypisać je Narodowemu Socjalistowi (nazistowskiego) reżimu totalitarnego i jego symboli, o których mowa w ust. 5 pierwszej części art. 1 wspomnianej ustawy lub wykluczenia takiej możliwości w wyniku takiej oceny.pozwani nie powinni wychodzić z oceny poszczególnych jego elementów graficznych i braku bezpośredniego zakazu ich używania, ale wziąć pod uwagę wszystkie znaki-symbole jako całość, które pozwalają zewnętrznemu obserwatorowi wstępnie przypisać je Narodowemu Socjalistowi (nazistowskiego) reżimu totalitarnego i jego symboli, o których mowa w ust. 5 pierwszej części art. 1 wspomnianej ustawy lub wykluczenia takiej możliwości w wyniku takiej oceny.
Sąd I instancji podkreślił, że wydawanie ocen, stwierdzając je jako fakty, bez uwzględnienia i zbadania dziedzictwa historycznego, wykracza poza kompetencje Ukraińskiego Instytutu Pamięci Narodowej i jest niedopuszczalne, bez zachowania zasady kompleksowości, obiektywizmu w zakresie rozpatrywania kwestii symboliki ogólnie, bez uwzględnienia wszystkich elementów symboliki 14. Dywizji Grenadierów SS Galicja (1- Dywizji Ukraińskiej UNA), które w całości dają wyobrażenie o odpowiedniej jednostce wojskowej, która jest wyświetlany za ich pomocą.
Ponadto sąd apelacyjny zauważył, że zgodnie z ust. 5 trzeciej części art. 4 ustawy nr 317-VIII o zakazie używania i promowania symboli komunistycznych i nazistowskich reżimów totalitarnych nie stosuje się do przypadków używania symboli ustroju totalitarnego komunistycznego, symboli ustroju narodowosocjalistycznego (nazistowskiego) w procesie działalności naukowej, w tym podczas badań naukowych i rozpowszechniania ich wyników w sposób nie zabroniony przez przepisy prawa Ukrainy. Zatem niezależnie od tego, czy dany symbol należy do symboli reżimów totalitarnych komunistycznych czy narodowosocjalistycznych (nazistowskich), przewidziane w tej ustawie zakazy jego wytwarzania, rozpowszechniania lub publicznego używania nie mają zastosowania do przypadków, o których mowa powyżej, odpowiednio, prawa powoda
Sąd apelacyjny zauważył, że w odwołaniu Miasynkowa w sprawie udzielenia odpowiedzi na pytanie: „czy symbol dywizji SS „Haliczyna” mieści się w zakresie ustawy nr 317-VIII, nie pytano o żadne „parafernalia”, „używanie parafernaliów” czy „przysięgi wojskowe” na rzecz kogokolwiek, a było konkretne pytanie o symbolikę konkretnej formacji wojskowej i czy „podlega ona wpływom” konkretnego Prawa. Zatem zgodnie z konkluzją sądu apelacyjnego, pismem z dnia 16.05.2015 r. pozwani udzielili odpowiedzi na konkretnie postawione pytanie, opierając się na normach ustawy nr 317-VIII,
Reasumując powyższe, sąd apelacyjny zauważył, że wobec braku wyraźnie określonych w ustawie podstaw do odmowy udzielenia spornej odpowiedzi, pozwani słusznie uznali pismo Miasynkowej właśnie za odwołanie obywatelskie zgodnie z wymogami Ustawy Ukrainy „O apelach obywatelskich”. Jednocześnie pozwani nie dokonali wykładni ustępu 5 pierwszej części art. 1 ustawy nr 317-VIII, a jedynie udzielili odpowiedzi w oparciu o treść tego przepisu ustawy. Biorąc powyższe pod uwagę, sąd apelacyjny uznał za bezzasadne argumenty powoda oraz wnioski sądu I instancji
Podsumowanie i uzasadnienie przesłanek skargi kasacyjnej i jej ruchu w instancji kasacyjnej
Skarga kasacyjna, w której interesie działa adwokat L.Z. Braslavska, wpłynęła do Sądu Najwyższego w dniu 1 grudnia 2020 r. W niniejszej skardze skarżący wnosi o uchylenie decyzji Szóstego Apelacyjnego Sądu Administracyjnego z dnia 23.09.2020 r. i pozostawienie decyzji Rejonowego Sądu Administracyjnego miasta Kijowa w niezmienionej formie od dnia 27.05.2020 r.
Fałszowanie faktów historycznych dotyczących dywizji SS „Hałyczyna” iw rezultacie propagowanie faszyzmu i neofaszyzmu, co jest zabronione zgodnie z art. 2 ustawy Ukrainy „O ochronie moralności publicznej”. stanowi naruszenie praw i interesów powoda przez podmiot władzy, gdyż wpływa na indywidualnie wyrażone prawa i interesy jako obywatela Ukrainy i członka społeczeństwa. Zdaniem skarżącego, ponieważ wspomniana ustawa nie definiuje pojęcia „produkcja propagująca faszyzm i neofaszyzm”, za taką produkcję można uznać każde źródło, z którego można dostrzec taką propagandę.
Skarżący podważa prawidłowość ustaleń sądu I instancji, że stanowisko pozwanych w ramach spornego stosunku prawnego jest ustalane bez uwzględnienia dziedzictwa historycznego, wyroku Trybunału Norymberskiego, wniosków naukowo-historycznych, bez uwzględnienia zasada kompleksowości, obiektywizmu w rozpatrywaniu kwestii symboliki w ogóle, bez uwzględnienia wszystkich elementów symboliki 14. Dywizji Grenadierów Galicyjskiego SS (1. Ukraińska Dywizja Armii Narodowej Ukrainy), które razem dają wyobrażenie odpowiedniej jednostki wojskowej, które jest wyświetlane za ich pomocą, co jest zniekształceniem ogólnie znanych informacji o oddziałach galicyjskiego SS. Z kolei sąd apelacyjny naruszył normy prawa międzynarodowego oraz piątą część artykułu 7 Kodeksu Cywilnego Ukrainy,
Zdaniem skarżącego sąd apelacyjny pominął fakt, że przedmiotem apelacji w niniejszej sprawie nie jest odpowiedź, lecz działania pozwanego w zakresie przedstawienia treści odpowiedzi, która zawiera przeinaczone fakty godzące w moralność publiczną . Jednocześnie sąd apelacyjny, zauważając, że odpowiedź udzielona przez pozwanych w piśmie nr 01/1015 z dnia 16.05.2017 r. została udzielona na konkretne pytanie oparte na normach ustawy nr 317-VIII, nie dokonał analizy treść tej odpowiedzi, która w rzeczywistości ma charakter wykładni przedmiotowych norm prawa materialnego, które było przedmiotem ochrony prawnej.
Decyzjami Sądu Najwyższego w składzie sędziego Kasacyjnego Sądu Administracyjnego Yeresko L.O. na dzień 28.10.2022 r. czynności przygotowawcze w sprawie zostały zakończone, a na dzień 25.11.2022 r. została ona wyznaczona do rozpoznania na posiedzeniu sądu przygotowawczego.
W niniejszej sprawie powód odwołał się do sądu z powodu braku zgody na działania pozwanych, związane z zapisem Ukraińskiego Instytutu Pamięci Narodowej w piśmie z dnia 16.05.2017 r. nr 01/1015 podpisanym przez szefa Ukraińskiego Instytutu Pamięci Narodowej, odpowiedź na apel OSOBA_3. Pismo to stwierdza, że symbol 14. Dywizji Grenadierów SS „Haliczyna” (1. Dywizja Ukraińska Armii Narodowej Ukrainy) nie znajduje się na liście określonej w ust. 5 pierwszej części art. 1 ustawy nr 317- VIII nie jest zatem symbolem narodowosocjalistycznego (nazistowskiego) reżimu totalitarnego, którego dystrybucja lub publiczne użycie jest zabronione na Ukrainie.
Zgodnie z treścią argumentacji skargi kasacyjnej powódka kategorycznie nie zgadza się z treścią tej odpowiedzi, w związku z którą pozostaje w konflikcie (nieporozumieniu) z pozwanymi.
Niniejsze pismo nie jest normatywnym aktem prawnym (nie zawiera nowych norm prawnych, które mają wpływ na prawa, wolności i uzasadnione interesy obywateli) ani aktem indywidualnego działania, ponieważ nie ma na celu kierowania zachowaniem jakichkolwiek osób w public relations, a zatem ani samo pismo, które nie jest decyzją podmiotu pełnomocnictwa, ani czynności związane z jego sporządzeniem i wysłaniem do adresata nie stwarzają dla powoda żadnych praw ani obowiązków, nie stwarzają żadnych dla niej konsekwencji prawnych.
Sąd apelacyjny słusznie nie zgodził się z wnioskami sądu pierwszej instancji, który uznał prawo powoda do zwrócenia się do sądu z tym roszczeniem na podstawie przepisów art. 2 ustawy Ukrainy „O ochronie ludności moralności”, opierając się na fakcie, że powódka nie jest stroną spornego stosunku prawnego i nie udowodniła, że sporna odpowiedź (działanie) narusza jej indywidualnie wyrażone prawa lub interesy prawne.
W skardze kasacyjnej powódka podkreśla, że sąd apelacyjny nie dokonał żadnej oceny co do tego, że sporne działania pozwanych naruszają jej interesy jako obywatelki Ukrainy, które uważa za samodzielny przedmiot ochrony prawnej i innych środków ochrony prawnej w celu zaspokojenia indywidualnych i zbiorowych potrzeb, które nie są sprzeczne z Konstytucją i ustawami Ukrainy, interesem publicznym, sprawiedliwością, dobrą wiarą, rozsądkiem i innymi ogólnymi zasadami prawa. Fałszowanie faktów historycznych dotyczących dywizji SS „Hałyczyna” i w rezultacie propagowanie faszyzmu i neofaszyzmu, co jest zakazane zgodnie z art. 2 Ustawy Ukrainy „O ochronie moralności publicznej”, zdaniem powoda , stanowi naruszenie praw i interesów powoda przez podmiot uprawniony,
Jednocześnie obowiązkowym warunkiem zapewnienia ochrony prawnej przez sąd jest obecność odpowiedniego naruszenia praw, wolności lub interesów osoby przez podmiot władzy w momencie jego odwołania do sądu . Naruszenie musi być rzeczywiste, dotyczyć (dotykać) zwykle indywidualnie wyrażanych praw lub interesów osoby, która powołuje się na ich naruszenie.
Nieodzownym przejawem naruszenia prawa człowieka jest zmiana stanu jego praw i obowiązków podmiotowych, to jest ustanie lub niemożność realizacji jego prawa i/lub powstanie dodatkowego obowiązku.
Odpowiadając na pytanie, czy powód ma uzasadniony interes w kwestionowaniu spornych działań pozwanych w rozumieniu przepisów art. 5 Kodeksu Cywilnego Ukrainy:
Pojęcie interesu prawnego (chronionego prawem) zawarte jest w orzeczeniu Sądu Konstytucyjnego Ukrainy z dnia 01.12.2004 w sprawie nr 1-10/2004, zgodnie z którym pojęcie „interes prawnie chroniony wiąże się logicznie i semantycznie z pojęciem „uprawnień”, należy rozumieć jako chęć korzystania z określonego dobra materialnego i/lub niematerialnego, określoną ogólnym znaczeniem przedmiotowym, a nie zapośredniczonym bezpośrednio w prawie podmiotowym, prostym uzasadnione zezwolenie, które jest niezależnym przedmiotem ochrony sądowej i innych środków ochrony prawnej w celu zaspokojenia indywidualnych i zbiorowych potrzeb, które nie są sprzeczne z Konstytucją i prawem Ukrainy, interesem publicznym, sprawiedliwością, dobrą wiarą, rozsądkiem i innymi ogólnymi prawami zasady.
Biorąc pod uwagę wymogi art. 2 i 5 Kodeksu cywilnego Ukrainy, przedmiotem ochrony prawnej w postępowaniu administracyjnym nie jest jakikolwiek uzasadniony interes, ale naruszenie autorytetu podmiotu.
Z treści norm prawnych wynika, że ochronie sądowej w postępowaniu administracyjnym podlega interes prawny, który ma następujące cechy:
(a) ma charakter prawny, tj. znajduje się w sferze regulacji prawnej;
(b) związane z konkretnym dobrem materialnym lub niematerialnym;
c) jest zdefiniowana. Dobro, któremu ma służyć, nie może być abstrakcyjne ani ogólne. W pozwie osoba musi dokładnie określić, w czym jej interes został naruszony i na czym to polega;
(d) jest spersonalizowany (subiektywny). Oznacza to, że należy do konkretnej osoby - powoda (wskazuje na to słowo „jej”);
(e) przedmiot naruszenia jest uważany przez powoda za podmiot władzy.
Również w uchwale z dnia 20 lutego 2019 r. w sprawie o sygn. 522/3665/17 Sąd Najwyższy określił ogólne podejścia do ustalania znamion „ofiary” naruszenia uzasadnionego interesu:
a) bezpośrednio posiada interes prawny, którego ochrony dotyczy pozew;
(b) istnieje natychmiastowy negatywny wpływ naruszenia na powoda lub istnieje uzasadniona możliwość negatywnego wpływu na powoda w przyszłości. W szczególności, jeśli powód jest zmuszony do zmiany swojego zachowania lub istnieje ryzyko ścigania;
(c) negatywny wpływ jest znaczny (w szczególności powód został poszkodowany);
d) istnieje związek przyczynowy między uzasadnionym interesem, zaskarżonym aktem i domniemanym naruszeniem.
Stosując takie podejście do rozpatrywanej sprawy, skład orzekający bierze pod uwagę, że sporne działania pozwanych, polegające na udzieleniu w piśmie z dnia 16.05.2015 r. nr 01/1015 odpowiedzi na prośbę dziennikarza internetowej publikacji „Strana.ua” o przekazywaniu informacji dotyczących rozpowszechnienia ustawy nr 317-VIII o symbolach dywizji SS Galicja sama w sobie nie ma znaczenia prawnego dla powoda, gdyż nie ma bezpośrednio wpływu na jej prawa podmiotowe i interesy. Jednocześnie argumenty powoda, że działania pozwanych naruszyły jej prawa i interesy jako obywatelki Ukrainy i członka społeczeństwa, mają charakter abstrakcyjny i nie zawierają uzasadnienia dla potwierdzenia negatywnego wpływu działań pozwanych na specyficzną, indywidualnie wyrażonych praw, wolności lub interesów.
Z powyższego wynika, że niezgoda powoda na sporne działania pozwanego nie nabrała charakteru sporu prawnego, który mógłby zostać rozstrzygnięty w trybie postępowania administracyjnego.
Stwierdzenie braku interesu materialno-prawnego powoda jest samodzielną i wystarczającą przesłanką do odmowy zaspokojenia roszczenia. Wobec powyższego skład orzekający zgadza się z rozstrzygnięciem sądu apelacyjnego o odmowie zaspokojenia roszczenia.
Odpowiadając na argumenty skargi kasacyjnej powoda dotyczące przyjęcia zaskarżonego orzeczenia przez stronniczy skład sądu, zważywszy na presję wywieraną na skład orzekający, Sąd Najwyższy od tego odstępuje. Jak sama powódka zauważa w skardze kasacyjnej, informację o naciskach na skład orzekający przekazał uczestnikom sprawy przewodniczący składu orzekającego na posiedzeniu sądu.Jednakże powódka, podobnie jak inni uczestnicy sprawy, nie skorzystała z prawa do zaskarżenia sędziów wchodzących w skład składu orzekającego Szóstego Apelacyjnego Sądu Administracyjnego.
Jednakże w przypadku braku odwołania przez uczestnika sprawy zgodnie z art. 36 Kodeksu postępowania cywilnego Ukrainy, sąd kasacyjny jest pozbawiony możliwości oceny takich argumentów przedstawionych w skardze kasacyjnej i , odpowiednio, do stosowania przepisów ust. 2 części trzeciej artykułu 353 Kodeksu postępowania cywilnego Ukrainy.
.
Na podstawie powyższego Sąd Najwyższy stwierdza, że zaskarżone rozstrzygnięcie sądu apelacyjnego oparte jest na prawidłowo ustalonych okolicznościach faktycznych sprawy, które zostały poddane właściwej ocenie prawnej z prawidłowym zastosowaniem norm prawa materialnego regulujących sporne stosunki prawne, a sąd nie dopuścił przy rozpatrywaniu sprawy uchybień proceduralnych, które doprowadziły lub mogły doprowadzić do błędnego rozstrzygnięcia sprawy, w związku z czym brak jest podstaw do uchylenia lub zmiany zaskarżonej decyzji sądu apelacyjnego.
Biorąc pod uwagę przepisy art. 350 Kodeksu postępowania cywilnego Ukrainy, skargę kasacyjną należy oddalić, a orzeczenie VI Apelacyjnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 września 2020 r. – Pozostawić bez zmian.
Sędzia LO Yeresko A.H. Zagorodnyuk V.M. Sokołow

Żródełko obowiązkowe, czyli to co powyżej w pełnym brzmieniu:
https://reyestr.court.gov.ua/Review/107571047

No i decyzja VI Apelacyjnego, którą Sąd Najwyższy utrzymał w mocy bez zmian.
https://6aas.gov.ua/ua/media-kaas/ne...o-rezhimu.html


idę spać, dobranoc