Z drogi z Nevsehir do Goreme, celem znalezienia miejsca na nocleg, skręciłem w jakąś boczną drogę, z niej w jakąś szutrową i pojechałem. Nie ujechałem za daleko, ponieważ uroda okolic zmąciła mi umysł. Zobaczyłem jamy drążone prze ludzi w miękkim wulkanicznym tufie i zwariowałem. Już wiedziałem, że będę spał w takim domostwie, ale nie mogłem wybrać, które mi najbardziej odpowiada. Ostatecznie, jak już się robiło ciemno, wybrałem pomieszczenie częściowo odsłonięte erozją, żebym spod osłaniającego mnie przed rosą okapu widział gwiazdy, skierowane nie na wschód, żeby mi słońce rano nie przeszkadzało w spaniu. Zwiedziłem tych grot naprawdę wiele i już tego dnia zacząłem do siebie mówić. Ogromnie wrażenie robiło na mnie to, że w części tych miejsc może nie było nikogo od setek lat, może i od tysięcy. Parę razy całkiem opuściłem szutrową drogę i jechałem zupełnie off, wybierając lokum na spanie, więc komu by się tam chciało zapuszczać? Śmieci nie znalazłem absolutnie żadnych.
|