Zgadzam się z przedmówcą!

Każdy ma inne priorytety i trzeba to uszanować!!!!!

Pozwolę sobie pozostać przy swoim zdaniu.

Zdecydowana większość z Nas, czytających relacje z dalekich podróży tu na tym forum czy innych, nigdy się w taką nie wybierze. Myśl, że jednak kiedyś może...jest bezcenna.
A jak już do niej dojdzie doświadczenie zdobyte na własnej skórze gdzieś daleko od domu że: Człowiek będący w dalekiej podróży jest święty... zostaje na zawsze:)

Bo marzenia i nadzieja sa najwazniejsze w zyciu;)

kłote MarekM:

Jako młodzieniec pouczę starszego bardziej doświadczonego, że tekstu w cudzysłowie nie czyta się dosłownie. W sensie, że podróżować można na dwa sposoby... można mieć temat zorganizowany, wystarczające fundusze, zakupione i zabrane przewodniki albo można wyjść z chałupy z 10zł w portfelu. Bywają przypadki masakrycznych wypadków/przypadków/przygód w czasie "podróżowania" - taki przypadek więcej uczy niż brak przypadku. Tyczy się to również życia codziennego... to taki trochę synonim "na błędach się uczysz", ale kto by młodego słuchał z uwagą ;)

no...!ja juz od dawna slucham ;)

Cytat ze znanej kiedyś bajki :
"Hej! powiedział Ryjek. €“ Odkryłem ciekawą ścieżkę. Wygląda niebezpiecznie.
€“ Jak niebezpiecznie? spytał Muminek.
Powiedziałbym, że niezwykle niebezpiecznie odparł poważnie mały zwierzaczek Ryjek.
€“ W takim razie musimy wziąć ze sobą kanapki i sok postanowił Muminek"
Pozdr.

"Glan na zębach" to z pewnością nie jest moja definicja "doświadczenia", ale nie wykluczam, że i tak można sobie ten termin tłumaczyć.

Jeżeli natomiast mówimy o tzw. przypadkach, to tutaj budżet nie zawsze ma znaczenie.

Czytam wątek i widzę, że nie jestem sam w swych dylematach i rozterkach podróżniczo - rodzinnych.
Za każdym razem gdy wyjeżdżam sam na dalszy wypad offowy żałuję, że nie będzie mi towarzyszyła żona z synem, bo ...... poprostu nie się da tego pogodzić.
Za każdym razem gdy wyjeżdżam z żoną bardziej turystycznie żałuję, że nie będzie z nami syna, bo ....... motor jest tylko dwuosobowy, a my nie żyjemy w Laosie, czy Cambodży gdzie jest to pojazd wielorodzinny.
Od kilku lat jest tak, że wysyłamy syna na kolonie, a my z żonką w tym czasie lecimy gdzieś dalej. Za każdym razem mam poczucie, że spełniam swoje egoistyczne zachcianki i że teraz powinniśmy być wszyscy razem i przeżywać tą podróż wspólnie.
Podczas każdej podróży mamy przynajmniej jedną sytuację podbramkową, gdzie nie wiele brakuje aby nasz syn dorastał bez nas. Przeważnie z czyjejś głupoty, ale i czasami z mojej nieuwagi (widoki, krajobrazy itp..... sami wiecie).
Sytuacje te rodzą mocne przemyślenia i przewartościowania, co ważniejsze w życiu.
Dwa koła są moją wielką pasją, ale powoli dojrzewam do poczynienia pewnych zmian i kompromisów.
W przyszłym roku choćby puszką to rodzinnie, a na moto raczej solo.
Pewnie odnośnie tego drugiego moja połówka będzie mało zadowolona, ale ........ może mnie przekona :)