Africa Twin Forum - POLAND - B&B Bałkany 2010

Wybaczcie ociąganie się...jakaś niemoc zimowa nas dopadła... :)
Gdyby nie groźny wzrok Tadzika, która pilnuje nas z kanapy, pewnie ten odcinek byłby jeszcze w proszku :) ale obiecujemy poprawę!

ODCINEK 6

Jechali zwykłą rumuńską krajówką w stronę miasta Sibiu (Szybin). W ich głowach rozbrzmiewał głos - „przed wami ostatni punkt na mapie…”, potem miała być bułgarska granica i nowy rozdział podróży…
Dziwne to było uczucie rozstawać się z Rumunią. Zdążyli się już zaprzyjaźnić z tym krajem…trochę jakby zadomowić, no i przede wszystkim gdzie znajdą taki drugi pasztet jak tu?
Sibiu określane jest jako perła Rumunii…ale patrząc na ilość poruszających się po drogach samochodów i tworzących się przez to korków, motocyklowa ferajna uznała, że przydomek „perwa Rumunii” jest zdecydowanie bardziej trafny – nawet Tadzik przytaknęła.
http://i1031.photobucket.com/albums/...382_resize.jpg
Zaparkowali blisko starówki. Uprzejmy pan ze stróżówki zaproponował, że zaopiekuje się ich kaskami i kurtkami. Dobrze, bo z dala od gór upał był niemiłosierny. I był głód…ostatni kawałek jedzenia w ustach mieli przecież koło szóstej rano…a wiadomo, jak człowiek głodny to zły i niecierpliwy. Od tej reguły nie ma wyjątków.
Wpadli na Stare Miasto. Przebiegli po morzu kocich łbów i dopadli..

-„Kebab proszę, ze wszystkim!”
………………

-„ Wooody!!! Od razu dwie butelki poproszę…” ostatnie słowo zostało wręcz wyszeptane.

W sumie stanęło na 4 butelkach, ale posiłek udało się dokończyć i w brzuchu już nie burczało, a wnioski z całego zajścia są dwa: 1 - Zawsze upewniaj się co będziesz jadł, nawet jak jesteś bardzo głodny. 2 - Jak nie masz pomysłu na interes – otwórz budkę z kebabami, podawaj do nich super-ostry sos i odpowiednio wyceń wodę mineralną :)
http://i1031.photobucket.com/albums/...375_resize.jpg
http://i1031.photobucket.com/albums/...392_resize.jpg
http://i1031.photobucket.com/albums/...376_resize.jpg
http://i1031.photobucket.com/albums/...380_resize.jpg
W końcu zaczęli zauważać otaczające ich Sibiu. Było przestrzenne. Było zadbane i odnowione, ale przede wszystkim było podobne… Przechodząc przez uliczki starego miasta można było odnaleźć trochę Pragi, trochę Lwowa, trochę Krakowa i pewnie gdyby dobrze się przyjrzeć – fragment każdego innego europejskiego miasta.
http://i1031.photobucket.com/albums/...420_resize.jpg
http://i1031.photobucket.com/albums/...428_resize.jpg
http://i1031.photobucket.com/albums/...436_resize.jpg
http://i1031.photobucket.com/albums/...427_resize.jpg

Wypatrzyli wielką katedrę z dachem ułożonym z kolorowych płytek, a za katedrą schody, za schodami mury miejskie…za murami po raz kolejny dopadł ich głos –„czas ruszać, czas jechać dalej”. Ten głos zawsze był smutny…
http://i1031.photobucket.com/albums/...394_resize.jpg
http://i1031.photobucket.com/albums/...399_resize.jpg
http://i1031.photobucket.com/albums/...409_resize.jpg
http://i1031.photobucket.com/albums/...416_resize.jpg
http://i1031.photobucket.com/albums/...444_resize.jpg
Według planu, jeszcze tej nocy mieli przykładać głowy do poduszek jednego z hosteli w bułgarskim mieście Vidin. Na tą okoliczność byli przygotowani - w Polsce spisali adresy, rozrysowali mapki, ale ostatniego dnia w Rumunii czas był nieubłagany. Może nie chciał ich puścić dalej, może to oni nie chcieli wyjeżdżać. Jakakolwiek była prawda, noc dopadnie ich jeszcze przed granicą…

I dopadła w Krajowej…potężnym, dynamicznym, głośnym mieście. Do tego wszyscy dookoła pędzili na złamanie karku, mimo że było już bardzo późno…A może to oni byli już zmęczeni i to wszystko tylko im się zdawało…Tak czy siak musieli znaleźć nocleg. Czterdzieści pięć minut buszowania między ulicami okolic centrum nie przyniosło większych rezultatów. Namierzyli sporą ilość drogich hoteli z błyszczącymi gwiazdkami przy nazwach, jeden zamknięty hostel, jeden otwarty hostel z brakiem miejsc i komunikatem „nie, nie można nocować w świetlicy to nie jest przytułek.” Wiedzieli, że nie zostało im dużo czasu.

-„Padam ze zmęczenia, ledwo już widzę na oczy.”
-„Oooo wielki podróżnik kapituluje?”:>
-„Sam kapitulujesz, ja tylko chcę spać i już…”
-„Zmieniamy taktykę. Wyjeżdżamy za miasto – tam na pewno będą jakieś motele, bo bez mapy i tak za wiele nie zrobimy”

Byli już piętnaście kilometrów za tablicą informująca o wyjeździe z miasta, a po hostelach, hotelach, czy motelach nie było śladu. Do tego ilość latarni i zabudowań drastycznie się zmniejszała, aż w końcu i po nich ślad zaginał.

-„Musimy podjąć jakąś decyzję – jedziemy dalej czy wracamy?”
-„Słyszałaś to?”
-„Oj nie zmieniaj tematu…”
-„Poważnie…słyszałaś to?”

Usłyszeli świst jaki wydaje pocisk…potem jeszcze jeden i znowu…

-„To było gdzieś niedaleko…”

Chwila ciszy…a później seria z automatu…dookoła panowała ciemność i od jakiegoś czasu nie minął ich żaden samochód.

-„Cokolwiek to było, właśnie podjąłem decyzję – wracamy.”

Na krawężniku ulicy w centrum miasta dopadł ich największy tej podroży kryzys sił i możliwości…

-„ Poddaję się, nic mnie nie obchodzi kodeks twardziela podróżniczego. Możesz mnie nawet do końca wyjazdu nazywać mięczakiem..”

Basia wyjęła telefon i wybrała numer…

-„Mamo...jesteś przy komputerze? Sprawdź proszę adresy hoteli w krajowej.”

Dwadzieścia minut później pasek magnetyczny przejechał przez czytnik kart.

-„Nie można było tak od razu?”
-„Ha! Przyznaj się, to wcale nie był taki zły pomysł”
-„Ale do mamy? Nie mogłaś zadzwonić chociaż do brata?”

Takim sposobem ich ostatnia noc w Rumuni minęła w wygodnym łóżku, na wprost TV, z butelką piwa w dłoni. Przykładając głowę do poduszki odzianej w różową poszewkę Basia zdążyła tylko wyszeptać…

-„Kto by pomyślał, że tak skończy się nasza przygoda z Rumunią…a jednak wolałabym teraz słuchać koncertu cykad spod namiotu…”

Spokojnie, będzie jeszcze ku temu okazja…:)