Marcinie, napisałeś już chyba wszystko na temat bezpieczeństwa. Dodam skromnie jeszcze tylko 2 uwagi: to szczęście! i fakt że są takie miejsca gdzie inni faktycznie próbują nas zabić na drodze ;)

Lepiej byś Lupi napisał coś nieskromnie, bo w temacie bezpieczeństwa i rozterek "motocyklowej" rodziny masz nieliche doświadczenie!!:D
.... No właśnie- poruszamy tu temat zwykłych obaw naszych bliskich o "niebezpieczną" pasję- o samą jazdę na dwóch kółkach.
A co z wielotygodniowymi podróżami motocyklowymi po innych kontynentach- kiedy do samej jazdy dochodzi jeszcze szereg innych, nawet bardziej niebezpiecznych, zagrożeń??
Niech się może nasi podróżnicy wypowiedzą??

W życiu piękne są tylko chwile , wiesz które to są ? Więc nie powinnaś mieć problemu z wyborem , jeśli uważasz że z czasem coś zmienisz i wyjdzie na Twoje , to szkoda tego czasu .
Mój kolega sprzedał mi swój motocykl , ponieważ zabrakło mu kasy aby kupić swojej dziewczynie nowy samochód . Zrezygnował ze swojej dwudziestoletniej pasji dla obcej osoby, jak długo wytrzyma ?
Widziałem wiele/wielu którym czegoś zabraniano , lub nie akceptowano i zmuszano do kompromisu , powtarzając : "dobrze jak musisz to jedź , ale za dwie godziny masz być w domu , bo trzeba słoiki za ogórkami zakręcić i mamusie odwiedzić" .
Moja odpowiedź w takiej sytuacji była by tylko jedna, ale nie wypada będąc gościem w Waszym dziale używać brzydkich słów :).

:hehehe:

Ja nie umiałem przez lata wypracować kompromisu (dla siebie).
Potrzeba gapienia się na Wielki Wóz z innej perspektywy była zbyt silna i konkurencyjna dla rodziny (a nawet dla jej założenia - to własnie przed wstapieniem w "związek" zaliczyłem 4 największe swoje wyrypy).
Może łatwiej zrozumieć jest drugą stronę, kiedy pierwotnie ograniczeniem są finanse. Gorzej, gdy ten etap mamy za sobą, kiedy one nie są dużym problemem.

Zawsze rozpatrywałem to z pkt-u widzenia własnego siedzenia i teraz próbuję zrozumieć/odgadnąć, co by było gdyby, moja małżonka była motonitką...
Sam nie jeżdżę na motorze i swoja małżonkę zapewne widziałbym na nim, kiedy i ja miałbym taką możliwość...
Chyba bym się po prostu bał.
Trzeba obdarzać druga połowę ogromnym zaufaniem, albo być kompletnie nieświadomym zagrożeń i nie idzie tylko o bezpieczenstwo na drodze.
Zdecydowanie jednak, wolałbym podziwiać w tej roli koleżanki mojej żony (zreszta niejedną zachęcam), ewentualnie córkę (?). Na tyle byłoby mnie stać.
Niestety, preferuję tradycyjny podział ról i pewnie nie ożeniłbym się z kobitką szalejacą na motorze, między innymi dlatego, by uniknąć przyszłego problemu.

Gdyby jednak moją małżonka zawładnęła nagle taka pasja, miałbym problem.

A w takiej sytuacji gdy masz tylko 2 godz. ryzyko nieszczęśliwego zdarzenia rośnie.
Nie chcę rozwijać tematu "mamuś" bo różne historie się słyszy,jak to wspierają swoje córki.
Całe szczęście mama mojej żony nie wypowiada się w temacie endurzenia i za to ją lubię.:D

i tu pojawia się problem, o którym Ashanti nie wspomniała :D
Elwood - nie jesteś odosobniony z takimi poglądami...;)

Tak Lupusie...miałam przyjemnośc niedawno podróżować na oko 30 letnim mercedesem z tubylcem-kierowcą-jechaliśmy częściowo po szutsze a częściowo po asfalcie z Benkass w Mali do Quagadougou w Burkina Faso.
Nie jestem tchórzem ale była to prawdziwa jazda bez trzymanki...:cold:

Ash, wyjdziesz za mnie?

http://forum.enduro-adventure.com/im...rse_smilie.gif

:dizzy: a dostane takie butki ;) :p

Załącznik 28216

;) :p :at: