Super relacja. Kosmiczny opis wychodka, zaje...ste ! :haha2::haha2:

Przez szpary systematycznie poszerzamy horyzont własnego świata . Śmiesznie przekrzywiamy głowę tak, żeby oczy były równolegle do szpary, żeby zobaczyć lepiej, dalej. Z góry wiemy, że to niemożliwe, ale uparcie próbujemy. To nasz codzienny trening współpracy ciała i mózgu budującej ciekawości świata


Załącznik 115237

Sęk to rarytas, to jest nasze okno na świat, nieograniczony horyzont wyobraźni.
Sęk w polu widzenia, bez potrzeby uniesienia się z siedziska to skarb. Przypomina nam miejsce, przez które nastąpił nasz pierwszy kontakt ze światem rzeczywistym.
Przez sęk patrzymy spokojniej, obraz jest horyzontalny, a pozorne ograniczenie wielkości pola widzenia jest naturalną ramką eksponującą sam cel obserwacji, bez zbędnego pobocza. Aż dziwne, że nikt nie stawia takiej sławojki na wzgórzu, na szczycie…


Tu myśli płyną nieskrępowanie: czas, kultury, cywilizacje. To tuuuuuu
rodzą się niektóre pomysły i następuje erupcja wyjazdowych planów, czego i wam życzę. Warto je zrealizować i poznać choćby z tej perspektywy.

„Sławojka Maja
jest u światu kraja”

Majo.Twoja gościnność to piękny akcent

Rrolek. Twoja filozofia jakby bliźniacza, może kiedy dane nam będzie spotkać się na konwersacje i wymienić bibułą. Znam takie miejsce:

Załącznik 115236



Parafrazując stary dowcip, w którym rzecz się dziawszy na Litwie a pan Hrabia puścił zjadliwego bąka w obecności pani Hrabiny i szeptem prosi:
-pani Hrabino, niech to zostanie między nami…
Hrabina również szeptem:
-panie Hrabio wolałabym jednak, żeby to się rozeszło…...

tak i ja nie chcę nadwyrężać forumowej atmosfery za przeproszeniem żartem primaaprilisowym.
Zdrowia wszystkim i oby wam nigdy nie zabrakło papieru!

Wróciły wspomnienia z dzieciństwa :)
Fajnie było poczytać :Thumbs_Up:

Patrzą te dwie dziury wilkiem, ale to może kwestia bliskości lasu. Taki Orient zawsze był mi bliski. Zabierzcie mnie kiedyś.