Rumunia 2016 "O górach, drodze w chmurach i o kłopocie w błocie"

[CeloFan]

Z nieukrywaną ulgą przedstawiam pierwszą część ruchomego obrazu z wyjazdu wiosną 2016.
Z ulgą, bo trwało to dość długo zanim obraz powstał. Miałem sporawe przerwy w montażu. W sumie zajęło mi to ponad rok. No ale skoro już jest to pokazuję.
Żeby lepiej się oglądało i słuchało, potrzeba monitora i głośników ale pewnie niekoniecznie. To tyle słowem wstępu.

Tytuł: "O górach, drodze w chmurach i o kłopocie w błocie"

Przyjemnego oglądania.

[Złom]

Nawet w najczarniejszej dupie zawsze się znajdzie rozwiązanie, jedynie trzeba być na nie otwartym!

[Navaja]

Serdeczne dzięki za podzielenie się ruchomym obrazem.
Masz chłopie cojones.

[Onufry22]

Dobra robota, a jeszcze ciekawsza przygoda

[spider2you]

Kto drogi prostuje, ten w domu nie nocuje
Podobno przygody zaczynają się od słów, w tym przypadku stwierdzenia,....jest tu taki skrót....

Fajny obraz, fajne zdjęcia, ale błoto nie fajne.
Brawo Ty.

[Pils]

Bardzo fajnie zmontowany film. Efekt długiej i żmudnej pracy, bo pewnie materiału nagranego masz z 10 godzin albo wiecej. Warto obejrzeć od poczatku do końca. W trakcie filmu widz wczuwa sie w przygode jadącego, Jest super, fajna droga, przyjaźni ludzie. No czego więcej oczekiwać?
Nawet nie chce myśleć co sie działo w Twojej głowie.
Nie wiem gdzie jestem, droga strasznie ciężka, droge spowrotem znam ale wcale nie jest łatwiej, Czy dalej nie będzie jeszcze większego kłopotu, deszcz - słowa o rwacym potoku schodzacym z gór, Robi sie ciemno, jak daleko ? Trzeba gdzies sie zatrzymac Gdzie!? Czy tu żyja niedźwiedzie? I jeszcze pewnie setka innych myśli.


nie zazdroszczę Ci tej nocy baaaaardzo długiej...

Czy nastepne odcinki będą równie dramatyczne?

[stopa-uć]

Czekamy !

Fajne.

CIAŁ

[Adagiio]

Spałem w rumuńskich paryjach wiele razy pod chmurką, pokonały mnie nie raz słabe wówczas umiejętności i pochopna ocena skali trudności taras do pokonania. Moi znajomi rozkręcali motocykle i wynosili po kawałku, po drabinkach i wyciągali na linach bo też zachciało się im skrótów, innych Dunca helikopterem wyciągał z wąwozu, był też taki co szedł pieszo w zasadzie boso kilkanaście godzin po górach żeby znaleźć jakaś pomoc.
To się nazywa adventue, na razie w Twoim przypadku był lajcik, czekam na druga część opowieści.
Zdrowia.

[CeloFan]

Cieszę się że film się ogląda. Wiem że ma sporo niedoróbek od strony "technicznej". Miał powstać "pełnometrażowy" obraz, ale uznałem że tyle czasu to chyba tylko ja bym wysiedział oglądając
Adagio, podziwiam ludzi którzy pchają się celowo w miejsca które uczą pokory. Ze mną tak nie jest. Droga która mnie zatrzymała jest prawdopodobnie łatwa i zupełnie przejezdna kiedy jest sucho. Nie pojechałem nią żeby się ubłocić po kolana i potem wykazywać że jestem ADV Profi. Gdybym wiedział że ten lajcik na mnie tam czeka, pojechałbym asfaltem i tyle. To przypadek. Jeśli złożę drugą część, nie będzie tam hard enduro, heroicznych czynów ani niczego co mogło by przybliżyć mnie do twoich przygód, ani do tych o których napisałeś. Nie chcę niczego udowadniać, oprócz tego że samemu podróżuje się najbardziej ... esencjonalnie

[Adagiio]

Lubię czytać relacje tych co byli w znanych mi dobrze miejscach i opisują swoje przeżycia. Ostatnimi czasy jeżdżę sam, ekipa się rozjechała i nie mam już ochoty szukać nowych kompanów. Zgadzam się w pełni że emocje są znacznie większe, kiedy robisz to solo.
Ja nie mam daru opowiadania a przez te lata upalania po górach i pustyniach było by o czym opowiadać.
Najwięcej Romanii przejechałem Aricą z moim kumplem Tatą, to były trudne tripy, odkrywanie ścieżek i próby ich pokonania, nauczyło nas to dużo pokory i respektu dla gór.