Czterdziesty kraj

[trolik1]

Napisał Lis

Marzenie... Pięknie!

Rzeczywiscie bylo pieknie, ale znalazlo sie tez kilka lyzek dziegciu:-).
Pozdrawiam trolok

[trolik1]

Czwarty dzień: nocleg u stóp Rakaposhi.

Po wjeździe na asfalt pożegnaliśmy się z naszym kierowcą i jego chińskim dżipem, po czym załadowaliśmy się na czekające już auto i wio do Gilgit!:-). Podróż nie była jakoś strasznie długa, ale do miejscówki z motorkami dotarliśmy tuż przed zmrokiem. Już cieszyliśmy się na czekającą nas imprezę, ale... zobaczyliśmy motorki...A raczej trupy motorków, które trzeba było reanimować przez pół nocy coby jako tako nadawały się do jazdy:-)

Po kilku godzinach rzeźbienia w g... udało nam się jakoś doprowadzić te maszynki do stanu jako takiej używalności, choć powiem szczerze, że kładłem się spać pełen wątpliwości:-). Jakimś cudem okazało się, że motorki odpaliły, nic od nich nie odpadło i można było ruszać!!:-)

Przejazd przez Gilgit był przygodą samą w sobie - jazda po lewej stronie, motocykliści wymijający ze wszystkich stron, ciągłe trąbienie, traktory, samochody....Po pewnym czasie dotarło do mnie jednak, że w tym chaosie ukryta jest głęboka myśl: wszyscy wszystko tutaj widzą na drodze! Jak tylko zrozumiałem ten prosty fakt, to podróż przez Pakistańskie wioski, miasta i drogi zaczęła mijać całkiem przyjemnie:-) Zaczęliśmy też zapoznawać się z miejscowymi zwyczajami dotyczącymi między innymi higieny...

Zachęceni powyższym widokiem czym prędzej udaliśmy się do restauracji wciągnąć coś smakowitego

Na problemy żołądkowe nie trzeba było długo czekać - pierwsze bombardowanie nastąpiło około dwóch godzin później. Plus był taki, że bombardowaliśmy w pięknych okolicznościach przyrody

Krótko po pierwszym bombardowaniu przydarzyła nam się również inna trauma:

W ferworze nocnej walki o usprawnienie motorków tylko Wojtek pomyślał o oświetleniu... Jak się okazało, ja nie miałem stopu, Michał przedniego reflektora i Radzio chyba też nie miał stopu. Także ten...jazda w tym tunelu była średnią przyjemnością:-). Po wyjeździe zatrzymaliśmy się zdyszani i każdy zaczął sprawdzać swoje światła, bo przed nami widać było kolejną czarną dziurę tunelu. Koniec końców ustawiliśmy się w takiej kolejności, aby koniec i początek naszej kawalkady był jako tako oświetlony:-).

Jedziemy dalej!! Chwilę póżniej kolejna przygoda: kamienie spadające z góry jak pociski!:-). Trochę zdziwieni byliśmy małym korkiem na drodze, ale po chwili okazało się że mamy do czynienia z kamienną lawiną atakującą naszą drogę. Po chwili obserwacji doszedłem jednak do wniosku, że cisnę dalej - szczególnie kiedy zobaczyłem lokalesa który przeżył ten przejazd:-)

Na szczęście udało nam się szybko śmignąć między tymi pociskami i zaczęliśmy zbliżać się do doliny Hunzy

Teren był zamieszkany, więc trudno było znaleźć miejsce na nocleg. Na szczęście spotkaliśmy Selima i zalogowaliśmy się na jego działce z pięknym widokiem na majestatyczną Rakaposhi.

[Gilu]

Nie wiem z jakiej wypożyczalni korzystaliście w Gigit,ja mogę na przyszłośc polecić https://www.karakorambikers.com/
Motorki przygotowane chłopaki bardzo życzliwi ogarnęli nam na dzien dobry parę spraw łącznie hunza water oraz kartami sim i puścili famę na fb o naszej grupie przez co spotykaliśmy się z sympatią po drodze a nawet w Skadru w serwisie motocyklowym dostaliśmy poczęstunek a motorki przegląd(do jednego nie można było dokupić przednich klocków więc szef znikną na godzinkę i wrócił z dorobionymi klockami),wszystko w gratisie.

[sambor1965]

To, że Wy trolik nie macie po kolei to wszyscy wiemy - normalna rzecz na tym forum. A co do chronologii to musieliście jednak srać w innych okolicznościach przyrody. Jezioro Attabad jest oboko tuneli, a tunele są za Karimabadem. Wy zaś dojeżdżaliście dopiero do Rakaposhi

[trolik1]

Napisał sambor1965

. A co do chronologii to musieliście jednak srać w innych okolicznościach przyrody

Co ja poradzę że sranie wychodzi mi lepiej niż chronologia...?:-))
pozdrawiam trolik

[trolik1]

Napisał Gilu

Nie wiem z jakiej wypożyczalni korzystaliście w Gigit

Z tej samej:-) polecona przez Suba. Ogolnie kontakt z dziewczyną był super, a niespodzianki zaczęły się w Gilgit. Coś mi sie zdaje że ten hasz kolesiom już chyba mozgi wypalił. Było tez kilka innych wk...cych drobiazgów związanych z tymi ludźmi, ale....przygoda, przygoda każdej chwili szkoda!:-)
pozdrawiam trolik

[Gilu]

Napisał trolik1

Z tej samej:-) polecona przez Suba. Ogolnie kontakt z dziewczyną był super, a niespodzianki zaczęły się w Gilgit. Coś mi sie zdaje że ten hasz kolesiom już chyba mozgi wypalił. Było tez kilka innych wk...cych drobiazgów związanych z tymi ludźmi, ale....przygoda, przygoda każdej chwili szkoda!:-)
pozdrawiam trolik

Szkoda,bardzo wkurzające jeśli przyjeżdzasz cieszyć sie przygodą o cos się sypie nie z przyczyn obiektywnych a zawinionych przez kogoś.
Cos tam się podziało w międzyczasie bo my mamy dobre wspomnienia ze spotkania z tymi chłopakami.
No ale dawaj dalej z opowieścią bo miło powspominać miejsca gdzie sie było.

[trolik1]

Piąty dzień: dolina Szimszal.


Lubię takie poranki...

Rano przyszedł do nas nasz gospodarz Selim, z którym wspólnie zjedliśmy śniadanie. Po chwili jednak słoneczko zaczęło naprawdę poważnie smażyć nam glace, więc trzeba było czym prędzej zbierać się do dalszej jazdy.

Nasz nocleg znajdował się na pagórku górującym nad miasteczkiem. Już sama jazda w dół do asfaltu była w związku z tym miłym przeżyciem:-).

Od czasu do czasu mijaliśmy oazy zieleni w morzu skał. W takich oazach przy drodze najczęściej rozlokowane były bazary zaspokajające potrzeby podróżnych

Zdarzały się również często objazdy spowodowane zawalonymi mostami, osunięciami ziemi itd. Z ciężkim sercem obserwowałem walkę tych ubogich ludzi o utrzymanie drogi, która jest ich jedynym połączeniem z resztą Pakistanu.

Zbliżające się skaly Passu były znakiem, że za chwilę będziemy skręcać na drogę wiodącą do Szimszal

Najpierw jednak słit focia!:-)

Droga do Szimszal miała być jednym z "gwoździ programu" naszej wycieczki. Widziałem kilka filmików, rozmawiałem z kimś kto tam był....ale przeżycie tego osobiście to jednak inna bajka. Najpierw jednak trzeba znaleźć drogę do Szimszal, co okazało się nie być łatwym wyzwaniem. Po chwili szwędania się w okolicy Passu udało się na szczęście znaleźć dobrze ukryty zjazd do mostu będącego pierwszą przeszkodą na naszej drodze do doliny.

Wieś Szimszal została utworzona 14 pokoleń temu i zamieszkana jest przez Szyitów Ismaili. Droga do wsi została ukończona bodajże w 2007 roku. Przed ukończeniem budowy ludzie pokonywali tę trasę pieszo, co trwało 5 dni. Do dzisiaj przy drodze widać domy etapowe, w których wędrowcy zatrzymywali się na noc w trakcie podróży. Wieś utrzymuje się z rolnictwa, głównie z hodowli bydła, które wypasane jest na pastwiskach odległych o 3 dni drogi od wsi. Od kilku lat wieś ma również dostęp do energii elektrycznej, która dostarczana jest z małej hydroelektrowni. Najważniejsza rzecz: droga jest piękna i niebezpieczna!:-). Zanim jednak rozpoczęliśmy wspinaczkę trzeba było zatrzymać się na czekpoincie

Za czekpointem była już tylko boska jazda...




Z poniższym filmikiem związana jest ciekawa historia, która może być nauką dla innych motocyklistów. Tuż po wyjeździe z Gilgit zaczęła mi przeciekać prawa laga, ale nie było jakieś tragedii, bo hamowanie było całkiem spoko (hamulec bębnowy) no i jechaliśmy po asfalcie.... Sytuacja zmieniła się kiedy wjechaliśmy w teren, bo brak wlaściwej amortyzacji w kombinacji z totalnie nie-offroadowymi oponami powodował niemiłe wrażenia szczególnie podczas jazdy po małych kamykach i kopnym piachu. Tak właśnie było w sytuacji poniżej-oczywiście musiało się to zdarzyć na najwęższym odcinku drogi, z całkiem niezłą przepaścią tuż obok...:-). Jadąc zahaczyłem przednim kołem o jakiś kamień i ze względu na kiepską amortyzację nie skontrolowałem właściwie przedniego koła. Chwilę później witałem się już z glebą, a przednie koło radośnie kręciło się nad przepaścią....brrrrr. Na filmiku tego nie widać, ale sytuacja miała miejsce może 5 sekund po jego zakończeniu.

Po 6 godzinach jazdy ukazał nam się taki widok:

Po dojeździe do wioski zalogowaliśmy się w pierwszej miejscówce, bo mimo wspaniałych przeżyć głód i zmęczenie dawały nam się we znaki. Gotowanie kolacji troszkę jednak trwało, bo gospodarz musiał rzucić wici że przyjechały żarłoki z Polski!:-). Po chwili ludzie z wioski zaczęli przynosić mięsko, kartofle i inne przysmaki, które pożarliśmy w mgnieniu oka!! Hitem dla mnie były gotowanie ziemniaczki na słono ze szpinakiem. Mniammmmm!

[consigliero]

Napisał trolik1

Co ja poradzę że sranie wychodzi mi lepiej niż chronologia...?:-))
pozdrawiam trolik

Chrzanić chronologię, najważniejsza jest dramaturgia

[Mhv]

No..przygoda jest