26 lipca 2010 - wypadek

[Zazigi]

Izi, byłeś dla mnie natchnieniem do życia do przygody. Spoczywaj w pokoju.

[Złom]

Bardzo mi smutno!
Ale co zjeździł i zobaczył to jego i nikt mu już tego nie odbierze.

Kondolencje dla rodziny.

[jaro5000]

R.I.P

Najszczersze kondolencje dla rodziny i przyjaciół. Osobiście nie poznałem, ale jego relacje z wypraw znam niemal na pamięć.

[DrSpławik]

Nigdy nie zapomnę chwili gdy witałeś mnie w Kletnie.
Izi - non omnis moriar.
Jesteś częścią mnie przez chwile, które były nam wspólne. W tych wspomnieniech żyjesz i będziesz żył dalej.

"Gdy ktoś kto mi jest światełkiem
Gaśnie nagle w biały dzień
Gdy na drodze za zakrętem
Przeznaczenie spotka mnie
Czy w bezsilnej złości łykając żal
Dać się powalić?
Czy się każdą chwilą bawić
Aż do końca wierząc że
Los inny mi pisany jest... "

[Jarek]

Napisał DrSpławik

Gdy ktoś kto mi jest światełkiem
Gaśnie nagle w biały dzień
Gdy na drodze za zakrętem
Przeznaczenie spotka mnie
Czy w bezsilnej złości łykając żal
Dać się powalić?
Czy się każdą chwilą bawić
Aż do końca wierząc że
Los inny mi pisany jest... "

-właśnie to słyszę , to mi brzmi ...Izi...-jeszcze słyszę Twoje słowa, że mnie niedługo znów odwiedzisz...

[Gradient]

Nie poznałem Cię Izi, ale byłeś dla mnie wzorem podróżnika.Jeszcze zaledwie wczoraj po raz setny oglądałem zdjęcia w MotoVoyager z twojej wyprawy na Kamczatkę a dziś już Cię nie ma. Smutek mnie ogarnął ogromny.
Straszna to strata, a największa dla rodziny. Szczere kondolencje.

[wd60]

Kondolencje dla Rodziny, Najbliższych i Przyjaciół.

Poznaliśmy się w Kletnie 17 maja 2008

[Marfor]

Smutna wiadomość,,,,,

Nie miałem okazji poznać osobiście Iziego , ale zdążyłem usłyszeć kilka ciepłych słów o nim tu i tam. Kojarzę pogodną twarz ze zdjęć z relacji niesamowitych podróży.

Przed wyjazdem zainicjował jakże wspaniałą zbiórkę żeby pomóc dzieciakom. Pomyślałem sobie wtedy że cholernie fajnie że tacy ludzie są na świecie..........

Wyrazy współczucia rodzinie i najbliższym.

[Andrzej77]

Nie znalem kolegi Iziego, jednak zaczytywałem się w jego relacjach z wypraw. Dziwne to wrażenie, ale czuję, jakbym znal go cale lata. I nie jestem z tym chyba odosobniony. Mi ciężko to ogarnąć. Znajomym jeszcze trudniej. Przyjaciele cierpią katusze. Nie chcę nawet myśleć przez co przechodzi rodzina... Przyjmijcie najszczersze wyrazy współczucia i otuchy. Ci, którzy ich znacie - nie dajcie im tkwić w tym samotnie.

[herni]

ku...wa mać !!!!!!!!