Początek wydał nam się obiecujący. Była sobota 7 rano gdy zacząłem pakować swój plecaczek na afrykańską podróż. Wszystkie graty, kaski, kurtki etc. pojechały już przed kilkoma dniami busem. Pozostało więc wrzucić coś do czytania i pamiątkowe skarpetki.
Ponieważ zakwalifikowałem Maroko jako wyjazd niedaleki pakowałem się wyjątkowo bez listy Podoska. Zajęło mi to wraz z zastanowieniem się i odszukaniem potrzebnych rzeczy ze 30 minut. Wziąłem ze sobą:
3 pary skarpetek (prałem i wystarczyło)
2 pary spodni (w tym motocyklowe) - nie prałem i wystarczyło
słynne czerwone dresy - nie bardzo wiem po co...
kurtkę i podpinkę (słusznie)
kask (też)
rękawiczki letnie i zimowe (brawo tej pan!)
kalesony (mądrze)
3x majtki (wystarczyło)
3x t-shirt (ok)
1 długi rękaw (ok)
śpiwór (komfort +5)
therm-a-rest (super)
aparat (za duży)
kamerę (niepotrzebnie)
regler (niepotrzebnie)
pompę (niepotrzebnie)
dętkę (potrzebnie)
kuchenkę MSR (słusznie)
Namiot (bez sensu)
plecaczek + 3 l camelbag (ma to sens)
Dużo trytek (!!!)
Ochraniacze (ma to sens!)
telefon satelitarny (potrzebnie, ale się nie przydał)
Narzędzia brali inni, więc nie wziąłem nawet śrubokręta.
Auto wprawdzie nie dojechało jeszcze na miejsce, ale sms od dzielnych kierowców nie pozostawiał złudzeń - zostało im 30 kilometrów. Żałujemy trochę tej ładnej pogody, którą zostawiamy w Krakowie, wolelibyśmy widzieć tu już pełną jesień, a jeszcze lepiej deszcz ze śniegiem. Wiecie: My tam w Afryce grzejemy kości, a Wy w Polsce...
Wystartowaliśmy po 10 i po 3 godzinach wysiedliśmy w Hiszpanii. Życie jest piękne! No może nie do końca - wredna Malaga przywitała nas deszczem, nie jakąś tam mżawką tylko solidnym zimnym deszczem. Stałem przed lotniskiem i podobnie jak inni drapałem się w głowę próbując sobie przypomnieć czy wziąłem ze sobą jakieś przeciwdeszcze.
Podobnie jak inni wziąłem.
Czekamy na busa w Maladze...
Autko i przyczepa zostały na parkingu, a my pomknęliśmy - trochę głupio - płatną autostradą do Algeciras. No ale spieszyliśmy się na prom, bilety kupiliśmy w miejscu gdzie chcieliśmy jedynie sprawdzić ich cenę. No, ale była na tyle niska, że nie zawahaliśmy się.
Prom i całe to płynięcie doafrykańskie bez historii. Było już ciemno, gdy wyjechaliśmy na afrykańską ziemię.
Jacek vel Germański Najeźdźca siedział już od wczoraj w Tangerze i zarezerwował nam hotel. 45 kilometrów do miasta z Tanger Med. zajęło nam nieco więcej czasu niż musiało - no ale korzystaliśmy z nawigacji
To nie będzie typowa relacja dzień po dniu, ale obiecuję trzymać się jako takiej chronologii. Jak się można bowiem domyślać wydarzenia, które następowały w określonej kolejności, miały wpływ na nasze działania i wprowadzenie tu jakiejś inwersji mogłoby zmącić nieco trzeźwe afrykańskie umysły.
Z Jackiem umówiliśmy się gdzieś w Azrou. On chciał jechać przez Rif a my wzdłuż wybrzeża atlantyckiego. Zatankowani, w zwartej kolumnie, gotowi na saharyjskie podboje, pojawiliśmy się na drodze ciągnącej się wzdłuż oceanu. Nie wiem z jaką prędkością jechaliśmy, bo w mojej babci żaden z przyrządów nie działa. Nie działały również kierunkowskazy i częściowo nie działało światło stop. Reszta działała znakomicie. Prowadziłem bez GPS i bez mapy, ale wiedziałem, że skoro jest ranek, ocean jest z prawej a słońce z lewej to wszystko jest OK. Po pół godzinie jazdy postanowiłem to zmienić i ustawiłem słońce za plecami a Atlantyk naprzeciwko siebie.
Ten się śmieje kto się śmieje ostatni...
Naprawdę ta plaża była piękna i nie mogliśmy się oprzeć pokusie. Wielkie fale się rozbijały kilkadziesiąt metrów od brzegu, a to co dopływało pod nasze koła przypominało nam lekko wzburzone Śniardwy. Rozjechaliśmy się po tym piasku ciesząc się tą prawdziwą Afryką. W ruch poszły kamery i aparaty. Trwała ta ekstaza dobre 10 minut. Wszyscy zobaczyliśmy tę falę, była jakby wyższa od pozostałych. I choć staliśmy dobre 20 metrów od miejsca dokąd docierały te największe pomyślałem, że ta chyba nas sięgnie. I sięgnęła.
Zalała najpierw nasze opony, a później poszła w górę kryjąc sprzęgło, a później poszła jeszcze wyżej podchodząc pod siedzenie. Trzymałem co sił babcię, którą ta niewinnie wyglądająca fala chciała przewrócić. Kątem oka zauważyłem, że dwa motocykle już leżą. Jeszcze później zaczęła wracać niosąc za sobą nasze kaski, buty, rękawiczki...
Akwarium w reflektorach....